نيست چيزى و فقه اين مسأله و حكمت و علتش اين است كه در صورتى كه شك داشته باشد در ابتدا و يقين داشته باشد در عدد كاشف مى‌آيد در صورت اول كه ابتدا از مروه كرده است چون زوج در مروه است و اين خلاف طريقه حضرت سيد المرسلين 6 زيرا كه متواتر است كه آن حضرت فرمودند كه ابتدا كنيد به آن چه حق سبحانه و تعالى به آن ابتدا فرموده است و حق تعالى ابتداء به صفا فرموده است كه‌ «إِنَّ الصَّفا وَ الْمَرْوَةَ مِنْ شَعائِرِ اللَّهِ» و خواهد آمد و اگر طاق در مروه باشد مانند نه شوط كاشف مى‌شود كه ابتدا از صفا كرده است و ختم به مروه كرده است سعيش صحيح است نهايتش آنست كه دو شوط زياد كرده است سهوا و اگر در اين صورت كه شك دارد در ابتدا و يقين دارد در عدد اگر جفت در صفا باشد صحيح است و اگر طاق در صفا باشد باطل است و در صورت جفت البته ابتدا از صفا كرده است و در طاق ابتدا از مروه كرده است، و آن چه در متن و در فقه رضويست بر سبيل مثال است چون علت را بيان فرموده‌اند و از اين مسأله استنباط كرده‌اند كه نيت شرط است در سعى و الا مى‌بايست كه در همه صور صحيح باشد زيرا كه اگر ابتدا به مروه كرده باشد تا صفا لغو باشد و از صفا صحيح باشد و اگر تمام نشده باشد تمام كند پس نيست مى‌بايست كه مقارن صفا شود نشده است از اين جهة باطل است.

و جواب گفته‌اند كه ممكن است كه نيت شرط نباشد و نيت منافى ضرر داشته باشد مثلا در نماز نيت وجوب و ندب بر مذهب جمعى كه در كار نيست اگر نيّت قربت كند صحيح خواهد بود به آن كه هيچ يك را نيت نكند و اگر واجب را بقصد مستحب يا بر عكس بفعل آورد باطل خواهد بود

[اگر از مروه شروع كند]

(و من بدا بالمروة قبل الصّفا فعليه ان يعيد)