شش شوط كرده است حضرت فرمودند كه بر اوست گاوى كه آن را بكشد و شوطى ديگر به جا آورد.

و به اسانيد صحيحه منقول است از سعيد بن يسار كه عرض نمودم به آن حضرت صلوات اللَّه عليه كه هر گاه شخصى عمره تمتع كند و سعى ميان صفا و مروه را شش شوط به جا آورد و به گمان آن كه فارغ شده است به خانه رود و ناخنها را بگيرد و محل شود پس به خاطرش رسد كه شش شوط كرده است پس اگر يقين داشته باشد كه شش شوط كرده است يك شوط را به جا آورد و گاوى بكشد و اگر يقين داند كه كم كرده است و نداند كه چند شوط كرده است سعى را اعاده كند و گاوى بكشد و به فقرا و مساكين دهد و هر جا كه از جهة كفاره مى‌كشد به مساكين قسمت مى‌كند و خود نمى‌خورد

و من لم يدر ما سعى فليبتدئ السّعي‌

و كسى كه نداند كه چند شوط كرده است مى‌بايد كه سعى را از سر گيرد چنانكه الحال گذشت در صحيحه سعيد بن يسار از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه كه اگر يقين داند كه كم كرده است و نداند كه چند شوط كرده است بايد كه اعاده كند

[اگر هشت شوط به جا آورد]

(و من سعى بين الصّفا و المروة ثمانية اشواط فعليه ان يعيد و ان سعى بينهما تسعة اشواط فلا شى‌ء عليه و فقه ذلك انّه اذا سعى ثمانية اشواط يكون قد بدا بالمروة و ختم بها و كان ذلك خلاف السّنة و اذا سعى تسعة يكون قد بدا بالصّفا و ختم بالمروة)

عبارت فقه رضوى است به تغيير خطاب به غيبت چنانكه در اكثر مواضع اين را تغيير داده‌اند و كسى كه در ميان صفا و مروه هشت شوط بكند بر اوست كه سعى را اعاده كند يعنى در صورتى كه در مروه باشد و يقين داشته باشد كه هشت شوط كرده است و نداند كه ابتدا از صفا كرده است يا از مروه بر او