الثّالث و التّكبير ان يقول: اللَّه اكبر اللَّه اكبر لا اله الّا اللَّه و اللَّه اكبر اللَّه اكبر و للّه الحمد اللَّه اكبر على ما هدانا و الحمد للّه على ما ابلانا و اللَّه اكبر على ما رزقنا من بهيمة الانعام)

اما تكبير در ايام تشريق و تكبير در عيد قربان از نماز ظهر روز عيد است تا نماز صبح روز چهارم كه در عقيب پانزده نماز باشد و عقب پانزده نماز وقتى است كه در منى باشند، و در شهرها حتى مكه معظمه عقب ده نماز است از عقب نماز ظهر روز عيد تا نماز صبح روز دوازدهم كه با عيد روز سيم است.

و تكبير اين است كه ترجمه‌اش اينست كه خداوندى كه واجب الوجود بالذاتست و مستجمع جميع كمالاتست از آن اعظم است كه كسى به كنه ذات يا كنه صفات او كه عين ذات اوست تواند رسيد و چون نمى‌توان رسيد به كنه ذات و صفات او اعظم است از آن كه او را وصف توان كرد چون غالب وصف آنست كه كسى چيزى را داند يا شبيهى داشته باشد وصف مى‌توان كرد، و چون محالست رسيدن به كنه ذات و صفات و نظيرى ندارد وصف كردن نيز محالست، يا آن كه اللَّه اكبر اول به اعتبار ذات باشد و ثانى به اعتبار صفات ذاتيه، و در بعضى از روايات سه اللَّه اكبر است سيم از جهة اعظميت از رسيدن به كنه صفات فعليه اوست، نيست خداوندى بجز واجب بالذات جامع كمالات و او از آن اعظم است كه احديت او از قبيل احديّت ممكنات باشد يا واحدى باشد از قبيل واحد مخلوقات چنانكه احاديث بسيار دلالت مى‌كند بر اين معنى، و خداى تعالى اكبر است از آن كه اكبريّت او را توان ادراك كردن، و جميع محامد مخصوص اوست كه مستلزم جميع اتصاف بجميع كمالاتست و كسى را راهى به كمالى از كمالات او نيست پس چگونه اكبريّت‌