هر جمره را در دست راست گير و چون جمره عقبه را به زنى در طرف ديگرش بايست. بلكه از حديث حكم ظاهر مى‌شود كه حديث نزد زوال محمول باشد بر تقيه و شكى نيست كه كل روز جايز است از طلوع تا غروب و نزد زوال بهتر است، و بخوان دعايى را كه مذكور شد نزد جمره عقبه و ابتدا كن به جمره اولى كه اولست نظر به كسى كه از مشعر آيد و به مكه رود، و آن را به هفت سنگ ريزه بزن از برابر روى آن كه به مكه است و از بالاى آن مزن بعد از آن از دست چپ راه بايست و حمد و ثناى الهى به جا آور و صلوات بر محمد و آل او فرست پس اندكى پيش رو و دعا كن و از حق سبحانه و تعالى مطالب خود را طلب كن پس جمره وسطى را به همين نحو بزن به هفت سنگ ريزه و بعد از آن به جا آور آن چه در جمره اولى كردى پس به نزد جمره عقبه رو با سكينه و وقار و آن را به هفت سنگ ريزه بزن و بعد از آن وقوف مكن.

اما آن چه صدوق در جمره اولى گفته است كه از برابر روى جمره مى‌ايستد سهوى شده است و اين در جمره عقبه وارد است و آن اعلى دارد و پيشتر گفت، و در اولى و وسطى مى‌بايد كه از دست چپ جمره بايستند و جمره را مانند انسانى فرض مى‌بايد كرد كه رو بقبله ايستاده باشد و آن كه رمى مى‌كند نيز رو بقبله مى‌كند و از دست چپ آن مى‌ايستد كه جمره را بر دست راست گرفته باشد و بدست راست به او زند چنانكه گذشت در صحيحه ابو همام و مرويست در صحيحه معاوية بن عمار و بزنطى.

التّكبير ايّام التّشريق‌

(و التّكبير فى الاضحى من صلاة الظّهر يوم النّحر إلى صلاة الغداة يوم الرّابع يكون ذلك فى خمس عشر صلاة و ذلك بمنى و بالأمصار فى دبر عشر صلوات من صلاة الظّهر و يوم النّحر إلى صلاة الغداة يوم‌