آيه ظاهر مى‌شود كه بعد از وقوف عرفات افاضه كنند بسوى مشعر الحرام از عرفات، و طلب كنيد مغفرت را از حق سبحانه و تعالى به درستى كه حق سبحانه و تعالى آمرزنده و مهربانست، پس از اين آيه ظاهر شد آن كه سنت است كه چون از عرفات بار كنند و به مشعر الحرام آيند مشغول استغفار باشند.

و در موثق از ابو بصير منقولست كه حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه فرمودند كه چون آفتاب غروب كند، و در احاديث بسيار وارد شده است كه غروب ظاهر مى‌شود بذهاب حمره مشرقى پس بگو كه خداوندا چنين مكن كه وقوف آخر من باشد و روزى كن مرا كه تا باشم هر سال باين سعادت مشرف شوم و چنان كن كه مرا برگردانى از درگاه خود با فلاح و رستگارى و فيروزى به مطالب به آن كه دعاى مرا مستجاب كرده باشى و رحمت كرده باشى مرا و گناهان مرا آمرزيده باشى كه هيچ احدى از درگاه تو برنگشته باشد مثل من بلكه بهتر از همه مهمانها، و افضل از همه حاجيان بيت اللَّه الحرام برگردم و بگردان مرا امروز از كسانى كه گرامى‌ترين مردمانى باشم كه ايشان به درگاه تو آمده‌اند يا حج كرده برگشته باشند و عطا كن مرا افضل از آن چه احدى را عطا كرده باشى از خير و بركت و رحمت و خوشنودى او از تو و تو از او و آمرزش گناهان و بركت ده از جهة من در آن چه بسوى آن برگردم از اهل خانه و اموال كه همه روز بروز در زيادتى باشند خواه اندك و خواه بسيار كه همه را بسيار گردانى، و چنان كن كه قدم من نيز بر ايشان مبارك باشد و اندك را بسيار گردانى و بسيار را چند مثل آن كنى، و اقلش هفتاد مثل آن شوند و احاديث صحيحه بر اكثر اين احكام وارد است و آن چه أولا ذكر كرد بعضى از صحيحه معاوية بن عمار است‌