هفتاد هزار فرشته داخل آن خانه مى‌شوند تا كفاره ترك اولاى ايشان باشد و ملائكه كه گفتگو كردند اندكى بودند و راضى بودند كه ايشان اين سؤال كنند ايشان نيز مبتلا به حجب انوار، و حق سبحانه و تعالى كعبه را از جهة آدم و فرزندان او مقرر فرمود به ازاء بيت المعمور و بندگان را به زيارت آن خانه خواند تا كفّاره گناهان ايشان باشد، پس تلبيه مى‌گويى از منا در حالت رفتن به عرفات.

و در كافى و تهذيب به جاى و أنت مارّ و أنت عاد است يعنى در آن چاشتگاه تا ظهر تلبيه مى‌گويى و ظاهرا تصحيف شده باشد يا نقل بالمعنى شده باشد و ليكن معنى مختلفند چون ظاهر مارّ آنست كه چون در عرفات فرو مى‌آيند ديگر نمى‌گويند و در عاد اشعارى هست كه در عرفات نيز مى‌گويند تا ظهر، و اظهر آنست كه امثال اينها از نساخ شده است، و صدوق مهما أمكن تغيير عبارت نمى‌دهد و اكثر اين تصحيفات به سبب عدم اعتنائى متوسطين بود به روايات چنانكه بسيار است كه يك جزو و گفتگو مى‌كنند در كلام شيخ الطائفه و امثال او و اصلا ملتفت به روايات نمى‌شوند، و اين بنده بسيار تعجب مى‌كنم كه آدمى چنين غافل مى‌شود اميد كه حق سبحانه و تعالى با همه بفضل خود عمل نمايد نه به عدلش. و از منا بيرون مرو به هيچ وجه پيش از طلوع صبح، و در اخبار صحيحه وارد شده است كه پيادگان پيشتر مى‌روند و كسانى كه از ازدحام آزار مى‌كشند پيشتر رفتن ايشان بهتر است، و امير حاج بعد از طلوع آفتاب روانه مى‌شود و اينها همه مستحب است و غالب اوقات اهل اين بلاد محرومند چون شب نهم مى‌رسند غالبا و عمره را در شب واقع مى‌سازند و صبح از ابطح روانه عرفات مى‌شوند

(فاذا اتيت إلى عرفات فاضرب خباءك بنمرة قريبا من المسجد فانّ ثمّ ضرب رسول اللَّه صلّى اللَّه عليه و اله خباءه و قبّته فاذا زالت‌