باب الرّجل يطوف عن الرّجل و هو غائب او شاهد

(روى معاوية بن عمّار عن أبى عبد اللَّه صلوات اللَّه عليه انّه قال إذا اردت ان تطوف عن احد من اخوانك فائت الحجر الاسود فقل بسم اللَّه اللّهُمَّ تقبّل من فلان)

اين بابى است در طواف كردن به نيابت شخصى كه آن شخص غايب باشد يا حاضر به اسانيد صحيحه متكثره منقولست كه حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه فرمودند كه هر گاه خواهى طواف كنى از جهة يكى از برادران مؤمنت به نزد حجر الاسود آى و بگو بسم اللَّه استعانت از حق سبحانه و تعالى مى‌خواهم يا از نام او كه اين طواف با تمام رسد خداوندا قبول كن اين طواف را كه من از جهة يا به نيابت فلانى به جا مى‌آورم و به جاى فلان نام او را ببر، و امثال اين حديث دلالت مى‌كند بر آن كه ابتدأ طواف از حجر الاسود مى‌بايد باشد و بر آن كه طواف سنت يا واجب را كه نتواند آمد: به نيابت مى‌توان كرد در حال حيات، و بر آن كه در نيت همين كافى است كه در ابتداى فعل در خاطرت باشد كه اين فعل را از جهة چه مى‌كنى، و بر آن كه دعاى قبول را پيش از فعل مى‌توان كرد. و ممكن است كه مراد اين باشد كه خداوندا چنان كن كه اين فعل خالص از جهة رضاى تو باشد تا مقبول باشد و در نامه عمل برادرم نوشته شود، يا آن كه آن چه به نيابت او مى‌كنم از من نيز قبول كن كه هر دو مثاب باشيم و اول اظهر است كه خود منظور نباشد و حق سبحانه و تعالى البته‌