باين كس نيز مى‌دهد بر وجه اكمل و هر چند خودش منظور نباشد اكمل است‌

و اين نيت لفظى است كه هم نيت است و هم دعاى قبول عمل، و اگر همين معنى را در خاطر بگذراند نيّت بفعل آمده است و ليكن ثواب دعا را ندارد تا بلفظ نگويد و ممكن است كه اگر در ضمير اين كس استدعاى مطالب گذرد از جهة خود يا ديگرى حق سبحانه و تعالى آن ثواب را كرامت كند بفضل خود و ليكن جزم نمى‌توان كرد و يا تلفظ جزم هست چون اطاعت كرده است‌

(و ساله صلوات اللَّه عليه يحيى الازرق عن الرّجل يصلح له ان يطوف عن اقاربه فقال اذا قضى مناسك الحجّ فليصنع ما شاء)

و منقولست در موثق و كلينى در صحيح از صفوان از يحيى ازرق و صدوق در فهرست گفته است كه يحيى ابن حسان ازرق و ظاهرا سهو كرده باشد و در اخبار صحيحه از صفوان چند جا تصريح واقع شده است به يحيى بن عبد الرحمن ازرق ثقه با آن كه يحيى ابن حسان از كاظم صلوات اللَّه عليه روايت نكرده است و اين خبر و اخبار مصرحه اكثر از كاظم صلوات اللَّه عليه است و بعد از اين إن شاء اللَّه خواهد آمد با تصريح بعبد الرحمن از آن جمله در سعى خواهد آمد. حاصل آن كه يحيى گفت: سؤال كردم از حضرت امام موسى كاظم صلوات اللَّه عليه از شخصى كه خواهد كه از جهة خويشان خود طواف كند جايز است حضرت فرمودند كه هر گاه مناسك حجرا از جهة خود به جا آورد هر چه خواهد بكند. يعنى مناسك حج خود