منسكى را نام مى‌برد أولا به سرخى نوشته شود و بمنزله باب و فصل است پس التلبيه خبر مبتداى محذوفست كه آن هذه است يا بر عكس كه البته هذه باشد يعنى اين است احكام و كيفيت تلبيه و ثم عطف است بر جمله سابقه و چون أولا در خاطر داشته است كه سياق مناسك را از فقه رضوى بر دارد و در فقه بر سبيل خطابست او نيز مخاطب ساخته است كل واحد واحد از مكلفين را چنانكه در خطاب عام مقرر است پس تلبيات اربع را آهسته بگو چنانكه در فقه رضوى است، و صدوق به آن عمل كرده است و بعد از او ساير علما عمل كرده‌اند و گفته‌اند كه چنانكه واجبست كه در نماز نيت را مقارن تكبير احرام دارد هم چنين واجبست كه تلبيه را مقارن احرام دارد، و مؤيد اين قول است آن كه در اخبار متواتره وارد شده است كه از ميقات نگذرند مگر با احرام، و در اخبار متواتره وارد شده است كه ميقات اهل مدينه مسجد شجره است پس لازمست كه حمل كنند احاديث را كه وارد شده است كه از بيدا تلبيه مى‌گويند بر تلبيه جهرى.

و جمعى از معاصرين تشنيع مى‌زدند و مى‌زنند بر متاخّرين كه تلبيه از مسجد شجره بدعتست چون احاديث متواتره وارد شده است بر آن كه فاصله مى‌كند ميان تلبيه و نيت احرام و غافل شده‌اند از دلالت اخبار سابقه پس شكى نيست كه به آن چه صدوق عمل نموده است اولى و احوط است چنانكه سرّا مقارنت را واقع سازند و جهرا بعد از فاصله به نيّت قربت واقع سازند.

و اين تلبيات اربع تلبيه واجبست كه مى‌گويى در جواب دعوت الهى و خليلى و موسوى و محمدى 6 و عليهم كه مرا طلب‌