أنت عضدى و ناصرى، فاذا مضت بك راحلتك فقل فى طريقك خرجت بحول اللَّه و بقوّته بغير حول منّي و قوّة و لكن بحول اللَّه و قوّته برئت إليك يا ربّ من الحول و القوّة اللّهُمَّ انّي أسألك بركة سفرى هذا و بركة اهله اللّهُمَّ انّي أسألك من فضلك الواسع رزقا حلالا طيّبا تسوقه إليّ و انا حافظ فى عاقبة [و انا خائض فى عافية] بقوّتك و قدرتك اللّهُمَّ انّي سرت فى سفرى هذا بلا ثقة منّي بغيرك و لا رجاء بسواك و ارزقنى فى ذلك شكرك و عافيتك و وفّقنى لطاعتك و عبادتك حتّى ترضى و بعد الرّضا)

پس چون بر شتر سوار شوى و به كجاوه روى كه هر دو عدل مساوى شوند چنانكه در صحيحه معاوية بن عمار است در كافى و در تهذيب در همين صحيحه به جاى محملك جملك است به همين معنى يا باين معنى كه شتر به راه افتد و اول اظهر است، پس بخوان اين دعا را كه ترجمه‌اش اين است كه حمد مى‌كنم خداوند خود را بجميع محامد آن خداوندى كه هدايت كرده است ما را با سلام و تعليم كرده است ما را قرآن و منّت نهاده است بر ما به نبوّت سيد انام عليه و آله صلوات الرحمن، و منزه خداوندى كه مسخر ساخته است از جهة انتفاع ما اين حيوان را و ما نمى‌توانستيم كه آن را ذليل و منقاد خود گردانيم بدون تسخير او، بازگشت ما بسوى پروردگار ماست، و سپاس خداوندى را سزاست كه پروردگار عالميان است خداوندا تو ما را بر پشت اين حيوان نگاه مى‌دارى و استعانت از تو مى‌خواهم در جميع امور، و توئى خداوند هم صحبت ما در سفر، و توئى عوض ما در اهل و مال و ولد به محافظت و روزى دادن ايشان، خداوندا توئى يارى كننده و مدد كار من پس چون شتر به راه افتد و برود بگو بيرون آمدم از خانه خود بحول و قوت‌