ندارد چون بر آمده‌اند با شتر اما عجمان را تا مقدور باشد اولى آنست كه بر شتر سوار نشوند و اگر شوند بر ذلول كه مدتها بار كشيده باشد سوار شوند و مع هذا تا مقدور باشد بار را بر شتر بار كنند و خود بر ذلولى سوار شوند كه زين و مهار و ركاب داشته باشد و در سفر مكه معظمه نديديم كه عربى از شتر بيفتد و عجمى از شتر نيفتد و هر كه رفته است مى‌داند و در زمان حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه متعارف شد كه بر استر و اسب و الاغ سوار شوند و اكثر بر اينها سوار مى‌شدند و شك نيست كه بر اينها سوار شدند بهتر است و خوف افتادن و مردن و مجروح شدن و شكسته شدن اعضا كمتر است يا نيست و اللَّه تعالى يعلم‌

[تقصير از روى سهو]

(و روى معاوية بن عمّار عن ابى عبد اللَّه صلوات اللَّه عليه قال سألته عن رجل افرد الحجّ فلمّا دخل مكّة طاف بالبيت ثمّ اتى اصحابه و هم يقصّرون فقصّره معهم ثمّ ذكر بعد ما قصّر انّه مفرد للحجّ فقال ليس عليه شى‌ء اذا صلّى فليجدّد التّلبية)

و به اسانيد صحيحه منقولست از معاويه كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه از شخصى كه حج افراد كند و چون داخل مكه شود طواف كند خانه را و به نزد اصحاب خود آيد بيند كه ايشان تقصير مى‌كنند سهوا او نيز تقصير كند و بعد از تقصير به خاطرش رسد كه او حج افراد مى‌كرد حضرت فرمودند كه بر او چيزى نيست چون سهوا واقع شده است، چون به جا آورد عقيب نماز تجديد كند تلبيه را

[يك حج براى چند نفر]

(و روى عن علىّ بن يقطين قال سالت ابا الحسن الاوّل صلوات اللَّه عليه عن رجل يعطى خمسة نفر حجّة واحدة يخرج فيها واحد منهم أ لهم اجر قال نعم لكلّ واحد منهم اجر حاجّ قال فقلت أيّهم اعظم اجرا فقال‌