الّذى ياتيه الحرّ و البرد و ان كانوا صرورة لم يجز ذلك عنهم و الحجّ لمن حجّ)

و در صحيح به هفده سند منقولست از على كه گفت سؤال كردم از حضرت امام موسى كاظم صلوات اللَّه عليه از شخصى كه اجرت يك حجرا به پنج نفر بدهد كه يكى از ايشان بحج رود و باقى شريك او باشند در ثواب آيا ايشان را ثوابى خواهد بود چون بحج نرفته‌اند فرمودند كه هر يك را ثواب حج تمام دهند گفت عرض نمودم كه كدام يك از ايشان ثوابش عظيمتر است فرمودند كه آن كه سرما و گرما و تعب مى‌كشد و اگر اين جماعت همه نو حاجى باشند و بحج اسلام مشرف نشده باشند اين حج مجزى نيست از حج اسلام ايشان و ثواب حج كامل از آن كسى است كه بحج رفته است، و محتمل است كه مراد اين باشد كه آن كه رفته است ثواب حج اسلام دارد و آنها كه نرفته‌اند ثواب اصل حج دارند يا آن كه: آن كه رفته است از حجة الاسلام او مجزى است.

و كالصحيح منقولست از سليمان كاتب على بن يقطين كه در يك سال شمردم كسانى كه را كه على بن يقطين بحج فرستاده بود پانصد و پنجاه كس بودند كه آن چه كمتر از همه داده بود هفتصد درهم بود و اكثرش ده هزار درهم بود و بحساب درهم آن روز كه ده درهم يك اشرفى بوده است اگر وسط را حساب كنيم بر سر هم بيست و هفت هزار و پانصد تومان مى‌شود اين يكى از خيرات هر ساله او بود، و اعظم از اين آن بود كه چون هارون والى كل بلاد اسلام بود هر شيعه كه در هر جا بود مال ايشان را در روز مى‌گرفت تقية و در شب به ايشان رد مى‌كرد و اين بسيار از آن بيشتر مى‌شد، و باين شروط حضرت امام موسى كاظم صلوات اللَّه عليه او را رخصت وزارت دادند بعد از تهديد قتل مكررا و مبالغه هارون در وزارت او از اين جهت بود كه يقطين در