(و المحصور لا تحلّ له النّساء حتّى يطوف بالبيت و يسعى بين الصّفا و المروة)

عبارت صحيحه معاوية بن عمار است كه الحال گذشت كه آن حضرت صلوات اللَّه عليه فرمودند كه زنان بر ممنوع به مرض حلال نمى‌شوند تا خود طواف به جا بياورد و سعى ميان صفا و مروه كند بخلاف مصدود

[اگر در حج قران محصور شود]

(و القارن اذا احصر و قد اشترط فقال فحلّنى حيث حبستنى فلا يبعث بهديه و لا يتمتّع من قابل و لكن يدخل فى مثل ما خرج منه)

و قارن هر گاه ممنوع شود به مرض و شرط كرده باشد در احرام كه خداوندا مرا حلال كن در هر جا كه محبوس سازى پس اگر اين شرط را كرده باشد لازم نيست كه هدى را بفرستد و سال ديگر حج تمتع نمى‌كند بلكه داخل مى‌شود در مثل آن چه از آن بيرون آمده است يعنى قضا مى‌كند بعنوان قران.

و به سى و شش سند صحيح از محمد بن مسلم و رفاعه منقول است از حضرت امام محمد باقر و حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليهما كه فرمودند كه هر گاه قارن محصور شود و شرط كرده باشد به عبارت سابقه فرمودند كه هدى خود را مى‌فرستد عرض نموديم كه آيا سال آينده حج تمتع مى‌كند فرمودند كه نه و ليكن داخل مى‌شود در قرانى كه از آنجا بيرون آمده است. بدان كه عبارت اين حديث را شيخ كلينى و شيخ طوسى رضي اللَّه عنهما چنين روايت كرده‌اند و اين روايت موافق است با احاديث بسيار و ظاهر آنست كه صدوق نيز همين روايت را نقل كرده باشد و نساخ نسخه صدوق را «قال يبعث» را «فلا يبعث» نوشته باشند با آن كه صدوق نيز در اول باب ذكر كرد كه هديى با هدى خود بفرستد و اكتفا به يك هدى نكرد بلكه با هدى سياق‌