هدى تحلل را جمع كرد پس البته غلط از نساخ شده است‌

(و سال حمزة بن حمران ابا عبد اللَّه صلوات اللَّه عليه عن الّذى يقول حلّنى حيث حبستنى فقال هو حلّ حيث حبسه اللَّه عزّ و جلّ قال أ و لم يقل و لا يسقط الاشتراط عنه الحجّ من قابل)

و منقول است در صحيح از ابن ابى عمير از حمزه كه توثيق ندارد و ليكن كتابش معتمد طايفه بوده است با آن كه صحت از ابن ابى عمير كافى است كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه از شخصى كه در احرام شرط كند و بگويد كه خداوندا مرا محل گردان هر جا كه مرا حبس كنى؟ حضرت فرمودند كه او محل مى‌شود هر جا كه حق سبحانه و تعالى او را محبوس گرداند خواه شرط كرده باشد يا نه كه گفتن محض تعبّد است و اين شرط كردن نيز ساقط نمى‌گرداند از او حج در سال آينده را زيرا كه اگر واجبست حج بر او قرار گرفته است سال ديگر واجبست با بقاء استطاعت اگر در سال اول باشد و مطلقا اگر مستقر باشد در ذمه‌اش و اگر واجب نباشد و مستحب باشد هر سال حج مطلوب است و چنين نيست كه شروع در حج كه سبب اتمام مى‌شود واجب مى‌شود اتمام آن اگر ممنوع باشد به دشمن يا مرض واجب باشد كردن بلكه مستحبّ است و در حسن كالصحيح منقولست از زراره كه حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه فرمودند كه محرم محل مى‌شود هر جا كه حق سبحانه و تعالى او را محبوس كند خواه شرط كند يا نكند.

و در صحيح از ابو بصير ليث منقولست به دوازده سند كه گفت سؤال كردم از آن حضرت صلوات اللَّه عليه از شخصى كه شرط كند در حج كه حق سبحانه و تعالى او را محل كند هر جا كه محبوس سازد آيا بر او لازمست كه‌