داشته‌اند و دو شيخ فاضل صالح ثقه گفتند كه اين نسخه را از قم به مكه آوردند چون نسخه قديمى بود و خطوط اجازات علماء بر آن بود و در چند جا خط حضرت بر آن بوده و قاضى مير حسين طاب ثراه از روى آن نسخه نوشته بود و باين شهر آمد و بنده از آن نسخه نسخه برداشتم و عمده اعتماد بنا بر اين است كه اكثر آن چه پدرش در رساله به صدوق نوشته است بهمان عبارتست و اكثر آن چه صدوق نسبت به كسى نمى‌دهد همان عبارتست به اندك تغييرى در بعضى از اوقات و اين نسخه سبب عذر قدماست در آن چه گفته‌اند و سبب احتياط اين فقير است و بعضى از اين حديث پيشتر گذشت با مؤيّدش صحيحه منصور بن حازم اعاده نكردم‌

(و ساله صلوات اللَّه عليه عبد اللَّه بن سنان عن الرّجل يقدم حاجّا و قد اشتدّ عليه الحرّ فيطوف بالكعبة و يؤخّر السّعي إلى ان يبرد فقال لا باس به و ربّما فعلته)

و به اسانيد صحيحه منقولست از عبد اللَّه كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه از شخصى كه در هواى گرم بحج آمده باشد و طواف كعبه كند و از جهة شدّت حرارت تاخير نمايد سعى را تا هوا خنك شود چونست حضرت فرمودند كه باكى نيست در تاخير و بسيار است كه من نيز چنين مى‌كنم يعنى تاخير مى‌كنم سعى را تا هوا خنك شود و اگر چه افضل اعمال آنست كه دشوارتر باشد و ليكن بر ائمه هدى است صلوات اللَّه عليهم كه كار را بر مردمان دشوار نكنند چون عالميان متابعت ايشان مى‌كنند و بسا باشد كه بدن نيز قوت تحمل مشقّت نداشته باشد و به سبب اين مشقت از كارهاى اهم از اين باز مانند

(و فى حديث اخر يؤخّره إلى اللّيل)