پس در اثناى سعى به خاطرش رسد كه بعضى از طواف كعبه را نكرده است كه كمتر از نصف باشد به آن كه يك شوط يا دو شوط يا سه شوط را نكرده است حضرت فرمودند كه بر مى‌گردد بسوى كعبه و طوافش را تمام مى‌كند پس بر مى‌گردد به سعى ميان صفا و مروه و آن چه مانده است تمام مى‌كند اگر چه بيشتر مانده باشد.

عرض كردم كه اگر اول ابتدا به صفا و مروه كرده باشد پيش از آن كه ابتدا كند به طواف خواه عمدا و خواه سهوا و خواه جاهل مسأله باشد حضرت فرمودند كه متوجّه طواف مى‌شود و آن را با نماز به جا مى‌آورد پس مى‌آيد و سعى را از سر مى‌گيرد اگر چه همه را كرده باشد عرض نمودم كه چه فرقست ميان اول و ثانى كه حكمشان مختلف است فرمودند كه چون در صورت اول بعضى از طواف را كرده بود و آن بيشتر بود و بيشتر كه چهار شوط كرده باشد حكم كل دارد و ترتيب بفعل آمده بود بنا مى‌گذاشت بر سعى بخلاف اين صورت كه داخل نشده است در چيزى از طواف و اگر كمتر از نصف باشد در حكم عدم است.

و اين حل موافق فقه رضوى است و حل اكثر علما، بلكه اين حل گمان ندارم كه كسى كرده باشد اگر چه ظاهر عبارت شامل يك شوط نيز هست، و ليكن چون قدما فرق كرده‌اند متاخرين بحسن ظنى كه به ايشان دارند و ايشان را ارباب نص مى‌دانند مى‌گويند كه البته به ايشان چيزى رسيده است كه بما نرسيده است، و مظنون اينست كه قدما خصوصا صدوق اين كتاب را داشته است و يقين داشته است كه تاليف حضرت ابى الحسن على بن موسى الرضا صلوات اللَّه عليهما است به آن عمل مى‌كرده است و ديگران به اعتبار جلالت قدر او اعتماد به گفته او مى‌كرده‌اند و جمعى نيز خود