باب تقديم المناسك و تاخيرها

(روى ابن ابى عمير عن جميل بن درّاج عن ابى عبد اللَّه صلوات اللَّه عليه قال سألته عن الرّجل يزور البيت قبل ان يحلق فقال لا ينبغى الّا ان يكون ناسيا ثمّ قال انّ رسول اللَّه صلّى اللَّه عليه و اله اتاه اناس يوم النّحر فقال بعضهم يا رسول اللَّه حلقت قبل ان اذبح و قال بعضهم حلقت قبل ان ارمى فلم يتركوا شيئا كان ينبغى ان يقدّموه الّا اخّروه و لا شيئا كان ينبغى لهم ان يؤخّروه الّا قدّموه فقال صلّى اللَّه عليه و اله لا حرج)

اين بابى است در مقدم داشتن عبادات منى و مؤخّر داشتن آن بدان كه لازم است كه اول رمى جمره عقبه كند به هفت سنگ ريزه بعد از آن ذبح كند يا نحر يا هدى را بعد از آن سر بتراشد يا تقصير كند مرويست از ابن أبى عمير به هفتاد سند صحيح و حسن كالصحيح از جميل كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه از شخصى كه زيارت كند خانه را يعنى كه طواف زيارت كند پيش از آن كه سر بتراشد؟ حضرت فرمودند كه سزاوار نيست كه چنين كند مگر آن كه فراموش كند پس حضرت فرمودند كه جمعى در روز عيد به خدمت سيد المرسلين 6 آمدند و بعضى از ايشان گفتند يا رسول اللَّه سر تراشيديم پيش از ذبح و بعضى گفتند يا رسول اللَّه سر تراشيديم پيش از رمى جمره و نگذاشتند چيزى را كه سزاوار بود كه مقدم دارند مگر آن كه او را مؤخّر داشته بودند و نه چيزى را كه سزاوار بود كه مؤخّر دارند مگر آن كه مقدّم داشته بودند حضرت فرمود كه حرجى‌