يصنع بثمنه قال ان باعه فليتصدّق بثمنه و يهدى هديا اخر)

و به پنجاه و هفت سند صحيح منقولست از يكى از حضرت امام محمد باقر يا حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليهما، و در حسن كالصحيح از حلبى از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه كه گفتند سؤال كرديم از آن حضرت از هدى واجب اگر به آن برسد شكستگى يا ماندگى آيا مى‌تواند فروخت و اگر بفروشد چه كند به ثمنش؟ حضرت فرمودند كه اگر بفروشد آن را و شيخ روايت كرده است كه نفروشد پس اگر بفروشد و ظاهرا [لا يبيعه فان‌] از قلم نساخ افتاده باشد و حلبى روايت كرده است كه بفروشد و زرش را تصدق كند و هدى ديگر بكشد و ظاهرا نهى بر سبيل كراهت باشد

(و فى رواية حمّاد عن حريز فى حديث يقول فى اخره انّ الهدى المضمون لا يؤكل منه اذا عطب فان اكل منه غرم)

و به اسانيد صحيحه منقولست از حريز در حديث طويلى كه در آخرش حضرت فرموده است كه هر هدى كه مضمون باشد مثل كفارات و نذور از آن نمى‌توان خورد وقتى كه بماند و بكشند آن را پس اگر بخورد قيمتش را غرامت مى‌كشد از جهة فقرا، و در حديث سكونى نيز چنين وارد است و احاديث صحيحه بسيار وارد شده است بر نهى از خوردن، و در بعضى از اخبار كالصحيحه وارد شده است كه مى‌توان خورد و حمل كرده‌اند بر آن كه بخورد بقصد غرامت خصوصا هر گاه فقرا حاضر نباشند و بايد گذاشت كه ضايع شود، و احوط نخوردن است و اگر بخورد قيمت آن چه‌