آن را خريد بعد از آن اول را يافت حضرت فرمودند كه اگر هر دو را داشته باشد اول را بكشد و آخر را بفروشد و اگر خواهد بكشد، و اگر دويم را كشته بود كه اوّل پيدا شد اوّل را نيز بكشد. و كشتن اوّل محمولست بر استحباب يا وقتى كه اشعار و تقليد آن را كرده باشند چنانكه صحيحه عالى السند حلبى دلالت مى‌كند بر آن‌

[اگر حيوان گم شود]

(و روى معاوية بن عمّار عن ابى عبد اللَّه صلوات اللَّه عليه قال اذا اصاب الرّجل بدنة ضالّة فلينحرها و يعلم انّها بدنة)

و به چهار ده سند صحيح منقولست كه حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه فرمودند كه هر گاه شخصى بيابد شترى را كه صاحبش آن را كم كرده باشد و علامت اشعار يا تقليد داشته باشد كه ظاهر باشد كه هدى است مستحب است كه آن را بقصد صاحبش بكشد و علامتى بر او بگذارد كه معلوم باشد كه آن را كشته به آن كه بر رقعه بنويسند و بر آن گذارند يا نعلش را خونين كند و بر كوهانش بمالد چنانكه گذشت و ظاهر عبارت آنست كه در راه مكه ديده باشد و شتر باز مانده باشد و نتواند آن را با خود آوردن كه اگر منى بيايد مى‌بايد كه سه روز تعريف كند شايد كه صاحبش به همرسد و اگر بهم نرسد در آخر روز سيم ايام تشريق بدل از صاحبش بكشد چنانكه صحيحه محمد بن مسلم دلالت مى‌كند بر آن كه به سى و هفت سند صحيح وارد شده است از احدهما صلوات اللَّه عليهما

(و روى العلا عن محمّد بن مسلم عن احدهما صلوات اللَّه عليهما قال سألته عن الهدى الواجب ان اصابه كسر او عطب أ يبيعه و ان باعه ما