به هيجده سند صحيح منقولست از عمران حلبى كه حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه فرمودند كه هر گاه شخصى هدى بخرد و نداند كه آن معيوبست تا آن كه زر بها را بدهد و بعد از آن عيب را ببيند صحيح است.

و در حسن كالصحيح از معاوية بن عمار منقولست از آن حضرت صلوات اللَّه عليه از شخصى كه هدى بخرد و معيوب باشد به آن كه يك چشم باشد يا عيب ديگر داشته باشد حضرت فرمودند كه اگر زر را داده است از او مجزيست و اگر زر نداده است پس دهد و بى عيب بخرد. و اين دو حديث محمولست بر آن كه همين زر داده باشد و پس نتواند دادن چنانكه مشاهد است از احوال اهل بدو و شك اگر داشته باشد بدل بخرد و اول را قربانى كند، و دويم را هدى كند احوط و اولى است و اللَّه تعالى يعلم‌

(و سئل ابو جعفر صلوات اللَّه عليه عن هرمة سقطت ثناياها هل تجزى فى الاضحيّة فقال لا باس ان يضحّى بها)

و روايت كرده است كلينى در صحيح عالى السّند از عيص از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه و ظاهرا از نساخ شده باشد ابو جعفر بدل از عبد اللَّه صلوات اللَّه عليهما در پيرى كه دندانهايش افتاده باشد حضرت فرمودند كه باكى نيست كه آن را در قربانى بكشد و ممكن است كه حديث ديگر باشد و اگر حديث ديگر باشد بهتر است كه دو حديث باشد از دو معصوم قوتش بيشتر مى‌شود و ظاهر مى‌شود كه امر قربانى سهل است چون مستحب است و در آن مسامحه بسيار شده است، و در روايات صحيحه و در هدى واجب مسامحه نفرموده‌اند در آنجا مى‌بايد نهايت اهتمام داشته باشد كه معيوب و پير و لاغر نباشد

[قربانى براى جنين‌]

(و قال علىّ صلوات اللَّه عليه لا يضحّى عمّن فى البطن)