و در موثق كالصحيح منقولست از اسحاق كه گفت سؤال كردم از حضرت امام موسى كاظم صلوات اللَّه عليه از بيمارى كه بى‌شعور باشد يا قوت نداشته باشد آيا ديگرى بدل از او طواف مى‌كند حضرت فرمودند كه نه و ليكن ديگرى او را دوش مى‌كند و طوافش مى‌فرمايند و ظاهرا مغلوبيت از جهة عقل است كه شعور نداشته باشد و ليكن چون ممكن است كه حدثى از او بجهد كه مسجد را نجس كند محمولست بر غلبه مرضى كه ضبط خود تواند كرد

(و قد روى عنه صلوات اللَّه عليه حريز رخصة فى ان يطاف عنه و عن المغمى عليه و يرمى عنه)

و بتحقيق كه روايت كرده است از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه حريز رخصتى را در آن كه از مغلوب كه ديوانه باشد و از بى‌هوشى كه مرض است كه كسى به نيابت ايشان طواف كند و رمى جمرات كند، و روايت چنين است كه حضرت فرمودند كه از بيمارى كه عقلش مغلوب شده باشد و بيهوش باشد به نيابت او طواف و رمى مى‌توان كرد و از عبارت روايت ظاهر مى‌شود كه هر دو يكى است و بيمارى كه بيهوش مى‌شود عقل او مغلوبست از اين جهت ضمير را مفرد فرمودند و اين حديث به هشتاد و دو سند صحيح منقولست.

(و فى رواية معاوية بن عمّار عنه صلوات اللَّه عليه قال الكسير يحمل فيرمى الجمار و المبطون يرمى عنه و يصلّى عنه)

و در روايت معاويه به اسانيد صحيحه منقولست كه حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه فرمودند كه كسى كه بدنش شكسته باشد دوش مى‌كنند تا آن كه جمرات را به هفت سنگ ريزه مى‌زند و مبطون كه شكم رو داشته باشد نايب مى‌كند كسى را كه به نيابت او رمى جمرات را بزند و به نيابت او نماز طواف را بكند.