مى‌شود كه كشتن آن سبب قساوت قلب مى‌شود چنانكه منقولست كالصحيح از محمد بن فضيل كه گفت عرض نمودم به حضرت امام ابو الحسن صلوات اللَّه عليه كه فداى تو شوم قوچى فربه داشتم و چون خوابانيدم كه آن را بكشم نگاهى بمن كرد و مرا رحم آمد و رقت كردم و كشتم حضرت فرمودند كه خوب نكردى كه تربيت كرده باشى و بكشى، و ظاهر حديث كراهت مطلق مربّى است اگر چه سؤال خاص است اما جواب عام است و ظاهر آنست كه در كمتر از ده روز انسى بهم نمى‌رسد و محتمل است كه فى نفسه سنّت باشد كه قربانى را در دهه بخرند اگر چه خود تربيت نكرده باشد و علتش مخفى باشد

(و الخصىّ لا يجزى فى الأضحيّة)

و حيوانى را كه خصيه‌اش را كشيده باشند در قربانى مجزى نيست اعم از سنّت و واجب و هدى و غير آن و بر اين مضمون احاديث صحيحه و كالصحيحه سيار وارد شده است قريب به صد و پنجاه سند صحيح از عبد اللَّه بن سنان و محمد بن مسلم و حلبى و بزنطى و عبد الرحمن بن حجاج و غير اينها.

و در بعضى از اين روايات واقع شده است كه مگر آن كه ندانسته خريده باشد و ديگر نداشته باشد زرى كه بخرد مرتبه ديگر.

و در صحيحه حلبى از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه مرويست كه فرمودند كه گوسفند ماده بهتر است از خصى هر گاه ماده فربه باشد و قوچ فربه بهتر است از خصى. و از ماده و مادّه بهتر است از خصى و در صحيح بزنطى منقولست كه از آن حضرت صلوات اللَّه عليه پرسيدند از قربانى به خصى حضرت فرمودند كه اگر غرض گوشت باشد خوبست. و ظاهرش آنست كه اگر خصى فربه تر از نر باشد و غرض فقرا باشد بد نيست‌