نشانها مى‌كنند تا مبدّل نشوند به گوسفندان ديگر

(و قال رسول اللَّه صلّى اللَّه عليه و اله لا تضحّى بعرجاء بيّن عرجها و لا بالعوراء بيّن عورها و لا بالعجفاء و لا بالجرباء و لا بالجدعاء و لا بالعضباء و هى المكسورة القرن و الجدعاء المقطوعة الاذن)

و كالصحيح از سكونى منقولست كه حضرت سيد المرسلين 6 فرمودند كه قربانى نمى‌توان كرد بذبيحه لنگى كه لنگى آن ظاهر باشد و نه به يك چشمى كه يك چشمى آن ظاهر باشد كه اگر يك چشم بحال خود باشد و ليكن نه بيند و به يك چشم بيند ضرر ندارد و اگر يك چشم آن در كاسه خشكيده باشد يا با قورى داشته باشد خوب نيست و قربانى نكنند حيوان لاغر را و نه حيوانى كه كره داشته باشد يا حيوانى كه گوش بريده باشد و نه به حيوانى كه شاخش شكسته باشد و به جاى جرباء در كافى و لا بالخرقاء است يعنى گوش سوراخ كرده و در تهذيب و لا بالجزماء است يعنى گوش شكافته و آن چه در كافى است اظهر است و جربا و خرما تصحيف است على الظاهر و ممكن است كه سكونى چند بار شنيده باشد و در واقع خوب نيست و ظاهرا همه مكروه باشد تا گوش بحال خود باشد كه جدا نشده باشد چنانكه در حسن كالصحيح از حلبى و كالصحيح از بزنطى منقولست كه تا مقطوع نباشد ضرر ندارد

(و روى عن داود الرّقّىّ قال سألني بعض الخوارج عن هذه الآية من كتاب للّه عزّ و جلّ‌ ثَمانِيَةَ أَزْواجٍ مِنَ الضَّأْنِ اثْنَيْنِ وَ مِنَ الْمَعْزِ اثْنَيْنِ‌ إلى قوله‌ وَ مِنَ الْإِبِلِ اثْنَيْنِ وَ مِنَ الْبَقَرِ اثْنَيْنِ‌ ما الّذى احلّ اللَّه عزّ و جلّ من ذلك و ما الّذى حرّم و لم يكن عندى فيه شى‌ء فدخلت على ابى عبد اللَّه صلوات اللَّه عليه و انا حاجّ فاخبرته بما كان فقال انّ اللَّه تعالى‌