صلّى اللَّه عليه و اله كلّ سنة بكبش فيذبحه فيقول بسم اللَّه‌ وَجَّهْتُ وَجْهِيَ لِلَّذِي فَطَرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ حَنِيفاً مسلما وَ ما أَنَا مِنَ الْمُشْرِكِينَ‌ إِنَّ صَلاتِي وَ نُسُكِي وَ مَحْيايَ وَ مَماتِي لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ‌ اللّهُمَّ منك و لك ثمّ يقول اللّهُمَّ هذا عن نبيّك ثمّ يذبحه و يذبح كبشا اخر عن نفسه)

ظاهرا حديث عبد اللَّه بن سنان باشد كه كلينى روايت كرده است و دعا را انداخته است و صدوق ذكر كرده است از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه كه حضرت امير المؤمنين 6 هر سال قوچى از جهة حضرت سيد المرسلين 6 قربانى مى‌كردند و در وقت كشتن اين دعا را مى‌خواندند كه ترجمه‌اش اينست كه در كشتن ابتدا مى‌كنم باسم حق سبحانه و تعالى تا حلال شود يا استعانت مى‌جويم بحق تعالى و در كشتن قربانى و در آن كه خالصا لوجه اللَّه به جا آورم روى دل خود را به جانب كسى مى‌كنم كه آسمانها و زمينها را از عدم پديد آورده است و از هر راه باطلى برگشته‌ام رو به راه حق كرده‌ام و مطيع و منقادم فرمان الهى را و كسى را با خداوند خود شريك نكرده‌ام و نمى‌كنم به درستى كه نماز من و عبادات و حج من و زندگى من و مردن من يعنى مردن اختيارى يا اعم به آن كه اگر خدا مرگ خواهد همان را مى‌خواهم و جميع افعال من همه از جهة رضاى خداونديست كه پروردگار عالميانست، خداوندا من و اين گوسفند مخلوق توايم و بنده‌ايم و از جهة رضاى توئيم پس مى‌فرمودند كه خداوندا اين قربانى از جهة پيغمبر تست و بعد از آن مى‌كشتند.

و محتمل است كه در وقت كشتن بسم اللَّه و اللَّه اكبر را مى‌گفته باشند يا بسم اللَّه اول كافى باشد يا اللهم منك و لك نيت و تسميه باشد، و احوط آنست كه در وقت كشتن نيز بگويند به آن كه چون تمام شود بسم اللَّه و اللَّه اكبر