پيشتر نيز گذشت، و شيخان در حسن كالصحيح از معاويه و حفص روايت كرده‌اند قريب باين و كالصحيح از ابو بصير به همين مضمون‌

[معانى تفث‌]

(و روى ابو بصير عن ابى عبد اللَّه صلوات اللَّه عليه فى قول اللَّه عزّ و جلّ‌ ثُمَّ لْيَقْضُوا تَفَثَهُمْ‌ قال ما يكون من الرّجل فى حال احرامه فاذا دخل مكة طاف و تكلّم بكلام طيّب كان ذلك كفّارة لذلك الّذى كان منه)

و در موثق كالصحيح منقول است از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه در تفسير قول حق سبحانه و تعالى كه پس قضا كنند تفث و ناخوشى خود را حضرت فرمودند كه مراد از اين ناخوشيهاى معنويست كه از مكلف در حال احرام صادر شده باشد پس هر گاه كه طواف كنند و ذكر و دعا كنند اين ذكر و دعا و ساير كلمات خير كفاره چيزى چند مى‌شود كه از او صادر شده باشد در حال احرام، و ظاهر آنست كه هر چيزى مناسب آن را پاك مى‌كند پس كلمات خير كلمات بدر او ممكن است كه مطلق اعمال خير كفاره مطلق اعمال شر باشد چنانكه ظاهر عبارتست‌

(و روى ذريح المحاربىّ عن ابى عبد اللَّه صلوات اللَّه عليه فى قول اللَّه عزّ و جلّ‌ ثُمَّ لْيَقْضُوا تَفَثَهُمْ‌ قال التّفث لقي الامام)

و منقولست در حسن كالصحيح كه حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه فرمودند در تفسير قول حق سبحانه و تعالى كه به جا آورند تفث خود را حضرت فرمودند كه تفث ملاقات امام است صلوات اللَّه عليه يعنى چون به سبب دورى از جناب اقدس امام زمان مؤمنان را ناخوشيها حاصل مى‌شود بعد از مناسك حج لازمست كه به خدمت آن حضرت روند تا تدارك همه بشود، بلكه خواهد آمد اخبار كه غرض عمده از حج همين‌