ساز در اين جفاها و مرا مزد كرامت كن در آن كه از جهة او حج كرده‌ام و نيت در دعاى احرام مذكور شد و چون آن را مى‌خواند قصد مى‌كند كه به نيابت او مى‌كند، دور نيست كه در كار نباشد قصد كردن و همين كه مى‌داند كه از جهة او مى‌كند كافى است بى‌دغدغه و اگر همه را از جهة رضاى الهى واقع سازد و قصد خود نكند ظاهرا صحيح باشد و احوط آنست كه قصد قضا از منوب عنه بكند

(و فى رواية معاوية بن عمّار قال قال ابو عبد اللَّه صلوات اللَّه عليه اذا اردت ان تطوف بالبيت عن احد من اخوانك فات الحجر الاسود و قل بسم اللَّه اللَّهمّ تقبّل من فلان)

و به اسانيد صحيحه منقولست كه حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه فرمودند كه هر گاه خواهى كه طواف كنى بدل يكى از برادرانت به نزد حجر الاسود آى و بگو بسم اللَّه الخ يعنى استعانت مى‌جويم از حق سبحانه و تعالى يا از نام او مى‌جويم خداوندا قبول كن اين طواف را از فلانى كه من به نيابت او مى‌كنم و در اينجا لازم نيست كه قصد نيابت كند چون ظاهرش طواف تبرع است كه از جهة رضاى الهى مى‌كند و ثوابش را به برادر مؤمنش مى‌دهد چنانكه خواهد آمد و اگر به نيابت او كند به آن كه سهو كرده باشد طواف را قصد نيابت مى‌كند و احوط قصد نيابتست.

چنانكه در صحيح از محمد بن مسلم منقولست كه گفت عرض نمودم به حضرت امام محمد باقر صلوات اللَّه عليه كه چه چيز واجبست بر شخصى كه به نيابت شخصى حج مى‌كند حضرت فرمودند كه نام مى‌برد او را در هر فعلى و در هر جائى و ظاهرا نام بردن بعنوان دعاست و محتمل است كه مراد نيت باشد نزد هر فعلى كه قصد كند كه به نيابت فلان مى‌كنم خصوصا هر