اين عقبة المدنيّين قال بحيال القصّارين)

و در روايت فضيل كالصحيح، و شيخ حسن كالصحيح ناميده است بلكه صحيح است بوجوه شتّى يكى آن كه صدوق حكم به صحت كرده است دويم آن كه گفته است كه از كتاب او برداشته و كتاب فضيل مثل خودش كالشمس مشهور بوده است سيم آن كه صدوق ذكر كرده است كه هر چه در اين كتاب از فلان و فلان روايت كرده اسانيد به آن دارم و خود گفته است كه كتاب فضيل را از محمد بن موسى بن متوكل روايت كرده‌ام از على بن حسين سعدآبادى از احمد برقى از پدرش محمد از ابن ابى عمير از ابن اذينه از فضيل پس هر طريقى كه باين جماعت دارد همه مرويات ايشان را روايت كرده است و باين معنى متفطن شده است شيخ ما قدوة العلماء الراسخين مولانا احمد اردبيلى رحمه اللَّه تعالى و بنا بر اين هفتاد و سه سند صحيح دارد و قريب به هزار سند كالصحيح مى‌شود و شيخ حسن رضي اللَّه عنه گفته است كه در اين طريق مجهول الحالى كه هست على بن الحسين است و او صاحب كتاب نيست و ظاهر است كه از مشايخ اجازه است و ديده‌ايم كه روايات بسيار نقل كرده است و كثرت روايت مدحست پس اولى آنست كه حديث او را حسن شماريم، و ليكن اين شكسته اين راهها را ترك كرده‌ام و اگر نه هيچ احتياجى به اينها نيست چون صدوق حكم به صحت همه كرده است و گفته است كه ميان من و خدا حجت است و قريب باين است آن چه محمد بن يعقوب رضي اللَّه عليه گفته است در اول كتاب كافى رضي اللَّه عنهما و عن ساير علمائنا اجمعين.

فضيل مى‌گويد كه من سؤال كردم از آن حضرت صلوات اللَّه عليه و عرض نمودم كه داخل شدم به عمره از كجا قطع تلبيه كنم حضرت فرمودند