حج به جا مى‌آورده باشد و اگر نه حج افراد باشد هر گاه حج تمتع بر او واجب نباشد.

و به دوازده سند صحيح منقولست از عمر بن يزيد كه آن حضرت صلوات اللَّه عليه فرمودند كه هر كه داخل شود در مكّه بقصد عمره مفرده و عمره را به جا آورد هر جا كه خواهد مى‌رود و اگر بايستد تا وقت حج: عمره مفرده‌اش عمره تمتع مى‌شود پس حضرت فرمودند كه عمره تمتّع صحيح نيست يا عمره تمتّع نمى‌توان كرد مگر وقتى كه آن را در ماههاى حج به جا آورند و بر اين مضمون احاديث صحيحه وارد شده است‌

(و فى رواية عبد الرحمن بن ابى عبد اللَّه عن ابى عبد اللَّه صلوات اللَّه عليه قال العمرة فى الحجّ متعة)

و منقولست در صحيح از عبد الرحمن كه گفت حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه فرمودند كه عمره كه در دهه ذى الحجه به جا آورند عمره تمتّع است يعنى مستحبّ مؤكد است كه آن را متّصل سازد بحج تا حج تمتع شود اگر حج تمتّع بر او واجب نباشد و اگر واجب باشد البته حجرا بعد از آن به جا مى‌آورد. و بر اين مضمون احاديث متكثره وارد شده است، و مراد از همه همين است و جمعى ذكر كرده‌اند كه اگر عمره را بقصد تمتّع واقع ساخته باشد واجبست كه حجرا به آن متصل سازد و اگر بقصد عمره مفرده كرده باشد اكتفا به آن مى‌تواند كرد و بر اين مضمون حديث موثق ابو بصير وارد است و آن نيز محمول است بر استحباب مؤكد چون احاديث صحيحه وارد شده است بر آن كه مختار است در حج و ترك حج هر گاه حج واجب خود را كرده باشد چنانكه متواتر است كه حضرت امام حسين صلوات اللَّه عليه در روز هشتم ذى الحجه اكتفا به عمره مفرده كرده و حج نكرده متوجّه عراق‌