شدند اگر چه اظهر آنست كه آن حضرت از خوف اكتفا به عمره فرمودند كه چون كس بطلب آن حضرت صلوات اللَّه عليه فرستاده بودند كه آن حضرت را بگيرند حضرت بامر الهى متوجّه عراق شدند

(و روى معاوية بن عمّار قال سئل ابو عبد اللَّه صلوات اللَّه عليه عن رجل افرد الحجّ هل له ان يعتمر بعد الحجّ فقال نعم اذا أمكن الموسى من رأسه فحسن)

و منقولست در صحيح بطرق اثنى عشر كه از آن حضرت صلوات اللَّه عليه سؤال كردند از شخصى كه حج افراد كرده باشد آيا بعد از حج عمره مفرده مى‌تواند كرد حضرت فرمودند كه بلى هر گاه آن قدر زمان بگذرد كه موى سر استره گير شود خوبست و اكثر اوقات بعد از دو روز استره گير مى‌شود، و به همين مضمونست حديث موثق كالصحيح يا صحيح از ابان از عبد الرحمن بن ابى عبد اللَّه از آن حضرت صلوات اللَّه عليه و در حديث ديگر وارد شده است كه صبر كند تا ماه محرم نو شود و احرام بگيرد محمول است بر استحباب‌

(و روى المفضّل بن صالح عن ابى بصير عن ابى عبد اللَّه صلوات اللَّه عليه قال العمرة مفروضة مثل الحجّ فاذا ادّى المتعة فقد ادّى العمرة المفروضة)

و منقول است در صحيح از مفضل و در او كلامى هست از ابو بصير و چون كتاب ابو بصير را صدوق داشته است و مفضل از مشايخ اجازه است مساهله نموده است و مضمون آنست كه مفضل از اصحاب اسرار آن حضرت بوده است و چون احاديث رفعت شأن حضرات معصومين را نقل مى‌كرده است غلاة بحديث او مستمسك بوده‌اند و از اين جهة ابن غضايرى‌