باب العمرة فى اشهر الحجّ‌

(روى سماعة بن مهران عن ابى عبد اللَّه صلوات اللَّه عليه انّه قال من حجّ معتمرا فى شوّال و من نيّته ان يعتمر و يرجع إلى بلاده فلا باس بذلك و ان هو اقام إلى الحجّ فهو متمتّع لأنّ اشهر الحجّ شوّال و ذو القعده و ذو الحجّة فمن اعتمر فيهنّ و اقام إلى الحجّ فهى متعة و من رجع إلى بلاده و لم يقم إلى الحجّ فهى عمرة و ان اعتمر فى شهر رمضان او قبله فاقام إلى الحجّ فليس بمتمتّع و انّما هو مجاور افرد العمرة فان هو احبّ ان يتمتّع فى اشهر الحجّ بالعمرة إلى الحجّ فليخرج منها حتّى يجاوز ذات عرق او يجاوز عسفان فيدخل متمتّعا بعمرة إلى الحجّ فان هو احبّ ان يفرد الحجّ فليخرج إلى الجعرانة فيلبّى منها)

اين بابى است در بيان واقع ساختن عمره در ماههاى حج منقولست در موثق از سماعه كه حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه فرمودند كه هر كه قصد عمره كند در ماه شوال و در خاطر داشته باشد كه عمره مفرده به جا آورد و برگردد بشهر خود قصور ندارد و باكى نيست و اگر بايستد تا وقت حج عمره‌اش عمره تمتع مى‌شود و زيرا كه عمره تمتع حكم حج دارد در آن كه مى‌بايد كه آن را در ماههاى حج به جا آورد و ماههاى حج شوال است و ذو القعده و ذو الحجه پس كسى كه در ماههاى حج عمره به جا آورد و بايستد تا وقت حج و حج به جا آورد عمره‌اش عمره تمتع مى‌شود و كسانى كه‌