اين سال حج مى‌كنم و چون آن سال نرود گويد كه در اين سال مى‌روم تا آن كه بميرد پيش از آن كه بحج رود.

پس حاصل معنى آيه كريمه اين مى‌شود كه هر كه در دار دنيا چشم دلش كور باشد و نداند فضيلت حج را و بحج نرود پس او در آخرت چشمانش كورتر خواهد بود و يا كورتر خواهد بود به آن كه چشم باطن و ظاهرش هر دو كور خواهد بود و گمراه‌تر خواهد بود كه راه بهشت را نه بيند و از راه دوزخ رود تا بجهنم رود

(و روى عن معاوية بن عمّار قال سالت ابا عبد اللَّه صلوات اللَّه عليه عن رجل لم يحجّ قطّ و له مال فقال هو ممّن قال اللَّه عزّ و جلّ‌ «وَ نَحْشُرُهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ أَعْمى‌» فقلت سبحان اللَّه اعمى فقال اعماه اللَّه عزّ و جلّ عن طريق الخير)

و در تهذيب عن طريق الجنّة است و در كافى و در موثق عن طريق الحق است و به بيست سند صحيح منقولست از معاويه كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه از شخصى كه هرگز حج نكرده باشد و مالى كه بقدر استطاعت باشد داشته باشد حال او چونست حضرت فرمودند كه اين شخص از جمله جماعتى است كه حق سبحانه و تعالى فرموده است كه ما حشر خواهيم كرد او را كور پس من از روى تعجب عرض كردم كه سبحان اللَّه كور خواهد بود يا در دار دنيا دلش كور است كه در آخرت چشم و دلش كور خواهد بود پس حضرت فرمودند بنا بر تفسير اول كه چون به سبب بديهاى او حق سبحانه و تعالى او را در دار دنيا كور كرده است از ديدن راه خير: مناسب اين عمل آنست كه در آخرت بهر دو چشم كور باشد، و بنا بر احتمال ثانى كه او تعجب نموده باشد از آن كه در دار دنيا با