توقف افعال است بر او و در وفات توقف نيست هر گاه ممكن باشد استيجار از ميقات و اليوم از ميقات ممكن نيست چون اكثر آن جماعتى كه در ميقات حاضر مى‌شوند از مكه معظمه از جهة ايجار نفس خود مخالفند و حجّ ايشان صحيح نيست و اگر از جمعى از شيعه آيند خاطر جمع نمى‌توان كرد چون بحسب ظاهر مى‌بايد كه نايب عادل باشد تا اعتماد به او توان كرد در اتيان بحج و صورت افعال كافى نيست چون در عبادات نيت مى‌بايد و آن قلبى است و كسى بر آن مطلع نيست بغير از حق سبحانه و تعالى پس بقدر ضرورت از باب مقدمه پيشتر مى‌بايد گرفت و شكى نيست در آن كه احوط بلد موتست چنانكه گذشت و مى‌آيد إن شاء اللَّه تعالى‌

(و كتب ابراهيم بن مهزيار إلى ابى محمّد صلوات اللَّه عليه اعلمك يا مولاى انّ مولاك علىّ بن مهزيار اوصى ان يحجّ عنه من ضيعة صيّر ربعها لك حجّة فى كلّ سنة بعشرين دينارا و انّه منذ انقطع طريق البصرة تضاعفت المؤنة على النّاس فليس يكتفون بعشرين دينارا و كذلك اوصى عدّة من مواليك فى حجّتين فكتب يجعل ثلث حجج حجّتين إن شاء اللَّه تعالى)

و منقولست در صحيح از ابراهيم كه گفت نوشتم عريضه به خدمت حضرت امام حسن عسكرى صلوات اللَّه عليه كه اعلام مى‌كنم شما را اى آقاى من يا آزاد كننده من چون مطلق شيعه به بركت ايشان از آتش دوزخ آزادند كه بنده تو برادرم على بن مهزيار وصيّت نمود كه به نيابت او حج استيجار نمايم از حاصل مزرعه كه ربع آن را تمليك شما نموده است يا بر شما وقف كرده است هر سال بيست دينار است و هم چنين جمعى از شيعيان وصيت نموده‌اند در دو حج به چهل دينار، و در كافى فى حجهم‌