است و اين اظهر است يعنى جمعى از شيعيان شما مثل على بن مهزيار زمينها وقف نموده‌اند بر حج كه حاصلش تخمينا بيست دينار است و از آن روزى كه حاجيان از راه بصره نمى‌روند خرج مردمان دو برابر خرج سابق شده است و كسى به بيست دينار بحج نمى‌رسد حضرت فرمودند كه سه حجرا دو حج كنند كه سالى سى دينار به اجير دهند.

و ظاهر اين بر سبيل مثال است اگر دو سال را يك سال كنند يا بيشتر جايز است.

و از اين حديث و امثال اين ظاهر مى‌شود كه حج از بلد مقدمست اگر چه سه سال را دو سال بايد كرد در وصيّت اگر خدا خواهد، و ظاهرا از روى تبرّك گفته باشند و ممكن است كه در اين صورت مخير باشد ميان حج ميقاتى يا دو سال را يك سال كردن و ممكن است كه حج ميقاتى گران شده باشد

(و كتب اليه علىّ بن محمّد الحضيني انّ ابن عمّى اوصى ان يحجّ عنه بخمسة عشر دينارا فى كلّ سنة فليس يكفى فما تأمر فى ذلك فكتب صلوات اللَّه عليه يجعل حجّتين فى حجّة انّ اللَّه عالم بذلك)

و منقولست در صحيح به اسناد سابق و غير آن از ابراهيم بن مهزيار كه گفت على بن محمد عريضه نوشت به خدمت حضرت امام حسن عسكرى صلوات اللَّه عليه كه پسر عم من وصيّت نموده است كه هر سال از جهة او پانزده دينار بدهند كه شخصى بحج رود و الحال بس نيست چه مى‌فرماييد حضرت فرمودند كه دو حجه را يكى مى‌كنند به درستى كه حق سبحانه و تعالى داناست كه شما را اختيارى نيست.

و به اسانيد صحيحه منقولست از على بن رئاب از حضرت امام جعفر