گرفته شد و دست و پايش قطع گرديد و به دار آويخته شد، سپس حضرت اين آيه را تلاوت فرمود: «آيا گمان مى‌كنيد كه وارد بهشت مى‌شويد بدون امتحاناتى كه بر پيشينيان شما آمد، بر آنان رنج و سختيها رسيد و همواره پريشان خاطر و هراسان بودند[1].

و حضرت فرمود: جداشوندگان (يا گم‌شوندگان) از بسترهايشان (يا از جا برخاستگان) 313 مرد به تعداد اهل بدر هستند كه تا صبح خود را به مكه مى‌رسانند و آن قول خداى تعالى است كه مى‌فرمايد: «هر كجا باشيد خداوند همه شما را مى‌آورد»[2] و آنان اصحاب قائم- عجّل اللَّه تعالى فرجه الشريف- هستند.

و فرمود: هنگامى كه بنى عباس شهرى در كنار رود فرات بنا كنند، بعد از آن يك سال بيش باقى نمى‌مانند[3].

نشانه‌هاى ظهور حضرت مهدى (عج) از زبان امام باقر (ع)

(1) 62- امام محمّد باقر- 7- به جابر جعفى فرمود: از زمين حركت نكن و در جاى خود بنشين و جابجا نشود تا علامات ظهورى را- كه آنها را درك نمى‌كنى و در آن زمان نخواهى بود- براى تو بيان كنم: اختلاف بنى عباس، منادى كه از آسمان ندا مى‌دهد، صدايى كه از جانب دمشق به شما مى‌رسد و قريه‌اى از قريه‌هاى شام به نام «جابيه» در زمين فرو مى‌رود. گروهى از برادران ترك خروج مى‌كنند تا اينكه در «جزيره» فرود مى‌آيند. جمعى از روم خروج نموده و پيش مى‌آيند و در «رمله» فرود مى‌آيند، در آن سال اختلافات بسيارى در تمام روى زمين ايجاد مى‌شود، نخستين سرزمينى كه خراب مى‌شود «شام» است، سپس مردم با سه پرچم مختلف با هم كشمكش و اختلاف مى‌كنند، يك پرچم سرخ و سفيد، ديگرى سياه و سفيد و سوّمى پرچم سفيانى مى‌باشد[4].

[1] سوره بقره، آيه 214.

[2] سوره بقره، آيه 148.

[3] كمال الدين: 2/ 654، حديث 21.

[4] ارشاد: ص 405. كشف الغمه: 2/ 409. وسائل: 11/ 41، حديث 16.