از او پرسيدم: من كيستم و به كجا بيايم؟ پاسخ داد: تو على بن محمّد فرستاده جعفر بن ابراهيم يمانى هستى، به منزل بيا. اين در حالى بود كه هيچ يك از ياران من نمى‌دانستند كه من فرستاده جعفر مى‌باشم. پس برخاسته و به منزل او رفتم و از او اجازه خواستم كه از درون خانه زيارت كنم و او هم اجازه فرمود[1].

شفا يافتن ابى حليس توسط امام (عج)

(1) 49- سعد گويد: ابو القاسم بن ابى حليس براى ما گفت: در سامرّا مبتلا به بيمارى شديدى شدم كه مشرف به مرگ بودم در حالى كه گردنم به يك طرف افتاده بود و آماده مرگ بودم. حضرت برايم ظرفى كه در آن بنفسجين (مخلوط بنفشه و انگبين) بود فرستاد و به خوردن آن امر شدم، هنوز از خوردن آن فارغ نشده بودم كه شفا يافته و خوب شدم‌[2].

اذن زيارت امام حسن عسكرى (ع)

(2) 50- جعفر بن عمرو روايت كرده است كه: در زمان حيات امام حسن عسكرى- 7- به سامرّا رفتم و گروهى نيز همراه من بودند [كه با هم به سامرّا آمديم‌]. همراهانم نامه‌اى نوشتند و در آن با ذكر نام تمام افراد، اجازه خواستند تا از داخل منزل، زيارت كنند.

من به آنان گفتم: اسم مرا ننويسيد؛ چون من اجازه نمى‌خواهم، پس اسم مرا ننوشتند. پس توقيعى (نوشته‌اى) بيرون آمد كه: «شما و كسى كه ابا كرد از اينكه اجازه بگيرد، داخل شويد»[3].

[1] كافى: 2/ 519، حديث 12. ارشاد مفيد: ص 398. بحار: 51/ 329، ذيل حديث 53.

[2] بحار: 51/ 331، ضمن حديث 56.

[3] كمال الدين: 2/ 498، حديث 21. بحار: 51/ 334، حديث 58.