به آنان گفته مى‌شود: اگر معجزات مى‌تواند سحر باشد و علم يقينى براى انسان نياورد، پس ممكن است كسى كه قرآن را از حفظ مى‌خواند، ساحر باشد يا كسى كه صنعتى اختراع كرده ساحر باشد و با سحر اين كار را انجام بدهد. و اين موجب مى‌شود آن راهى كه مى‌گوييد شناختن با آن آسان است، بسته گردد؛ زيرا شما به صحّت و درستى سحر قائل مى‌شويد و اينكه ساحر با سحرش بر ديگران برترى دارد و مى‌تواند كارهايى كه ديگران از آن عاجز هستند انجام دهد، در حالى كه گفتيد:

«سحر» علمى بوده كه قبلا وجود داشته است و فلاسفه پيرامون آن كتابهايى نوشته بودند سپس با سوزاندن مسلمانان كتب اكاسره‌اى كه فلاسفه آنها را در علم سحر نوشته بودند، اين علم منقطع گرديد و از بين رفت.

پس كسى كه از شما به صحّت نبوّت اقرار مى‌كند، بهتر است بگويد: ساحر، پيامبرى از پيامبران است؛ زيرا پيامبر در نظر او كسى است كه در علم به جايى برسد و به كارهايى قادر باشد كه ديگران از آن عاجز هستند. و اين شخص ساحر هم به خاطر علمش به جايى رسيده كه مى‌تواند دين و قانونى مطابق مصلحت مردم قرار دهد كه اگر آن را قبول كنند مناسب دنيايشان مى‌باشد!

پيامبر اكرم 6 در اعلى درجه نبوّت‌

(1) اين اشخاص مى‌گويند: ما دستورات شرع را فهميديم و آنها را به كار بستيم و عمل نموديم و ديديم براى رياضت نفس و پاكى از رذايل اخلاقى و برانگيختن محاسن و فضائل اخلاقى مؤثر است. و به همين مطلب بعضيها اشاره كرده‌اند و گفته‌اند هنگامى كه معناى نبوّت را فهميدى پس در قرآن و اخبار زياد دقت كن تا علم ضرورى بيابى كه محمّد- 6- در بالاترين درجه نبوّت است و تجربه كردن آنچه در عبادت گفته و تأثير آن در تصفيه قلب، به تو كمك مى‌كند.

خود حضرت نيز با فرمايشات خود اين مطلب را تصديق نموده؛ چنانچه فرمود:

«هر كس به آنچه مى‌داند عمل كند، خداوند به او علم ندانسته را هم تعليم مى‌دهد».

و يا: «هر كس ظالمى را يارى كند، خداوند آن ظالم را بر او مسلط مى‌كند».