و گفته‌اند: مراد از آن زنان نبىّ؛ «ساره و خواهر موسى و مريم و آسيه» است كه آنان را خداوند متعال هنگام ولادت فاطمه به سوى حضرت خديجه فرستاد.

اما «هامان» اشكالى ندارد كه قبل از فرعون، شخصى به نام «هامان» باشد و كسى هم در زمان او به اين نام ناميده شود.

امّا پاسخ از اينكه گفته شد: پيامبر- 6- شعر نمى‌گفت و خداوند متعال به او دستور داده بود كه شعر نگويد تا با قرآن مخلوط نشود و قلب و زبانش در قرآن خالص باشد و وحى از فن شعر حفظ گردد؛ زيرا مشركان مى‌گفتند:

قرآن، شعر است در حالى كه مى‌دانستند شعر نيست و اگر آن حضرت به فن شعر معروف مى‌شد، بر او ايراد وارد مى‌كردند كه: شاعر است و شعر مى‌گويد و قرآن معجزه نيست.

در اين مورد از ابو عبيده پرسيده شد و او پاسخ داد: قرآن سخنى است كه وزنش با وزن شعر موافق است و از آن قصد شعر نشده است و مثالهايش نزديك به شعر نيست و اندكى از سخن است كه وزن شعر داشته باشد. و آنچه روايت كردند كه پيامبر فرموده است: «انا النبى لا كذب»، يا: «هل انت الّا اصبع دميت»، خارج از وزن شعر است.

تفاوت اخبار كاهنان و منجمين با اخبار پيامبران و ائمه (ع)

(1) مى‌گويند: منجمين و كاهنان هم از آينده خبر مى‌دهند و گاهى خبرشان موافق با آنچه خبر مى‌دهند مى‌باشد. پس اخبار آنان چه فرقى با اخبار پيامبران و امامان دارد؟

در پاسخ مى‌گوييم: پيامبران و امامان از واقعه‌اى به طور تفصيل خبر مى‌دهند نه به طور اجمال، بدون اينكه در اين خبر دادن زحمت كشيده باشند و از چيزى كمك بگيرند. و حدس و تخمين هم در بين نيست و در همه آن گونه كه خبر داده‌اند واقع مى‌شود بدون اينكه خلاف يا دروغى واقع شود.

ولى اخبار منجمين با حساب كردن و نظر نمودن به طالع به طور حدس و تخمين است. و بعضى با واقع، موافق مى‌شود و بعضى ديگر چنين نيست؛ چنانچه گاهى‌