مواضع پراكنده و از فرقه‌هاى مخالف و موافق در زمانهاى متفاوت نقل شده است. از اين رو ما يك نوع معجزه را از هر كدام آنها نقل كرديم و ممكن نيست مردم در اين مورد قرار بر دروغ گذاشته باشند، پس نمى‌توانند يك معجزه را همه نقل كنند؛ چون اين ناقض عادت است؛ چنانچه نمى‌شود جمعيت كثيرى، دروغ بگويند. و مؤيّدش اين است كه اخبار دروغ غالبا از افراد منفرد صادر شده است.

اما اگر جمهور و اغلب مردم در يك موردى خبر دهند و يكى بگويد: فلان شخص زياد طلا و پول دارد، عده‌اى ديگر بگويند: او اثاث و دستگاه و ظروف و وسائل دارد. و بعضى هم بگويند: او گندم و زمين و ملك و چراگاه دارد. و بعض ديگر هم بگويند: او اسب و قاطر و الاغ دارد. وقتى كسى اينها را بشنود يقين پيدا مى‌كند كه آن شخص، ثروتمند و غنى است و كسى نمى‌تواند اين يقين را از او سلب كند. اگر هر يك از اين اخبار را به تنهايى مورد بررسى قرار دهيم مى‌توان احتمال دروغ را در آن داد (ولى در كنار هم، ممكن نيست) و علاوه، اجماع فرقه بر حق بر اين است كه اخبار معجزات پيامبر و امامان درست است و اجماع اينها حجّت است؛ چون معصوم در ميان آنهاست.

اخبار برخى از معجزات‌

(1) از اخبار معجزات، اخبارى هستند كه مانند اخبار جماعت زياد و خبر متواتر تلقى مى‌شوند؛ مانند خبر (حرف زدن) سنگريزه و سير كردن مردم زياد از غذاى كم؛ زيرا مخبرين گفته‌اند: جماعت زيادى در آنجا بودند و از آب نوشيدند و از غذا خوردند و اين اشخاص هم انكار نكرده‌اند. و اگر خبر دروغ بود سخن مخبرين را تكذيب مى‌كردند و مى‌گفتند: ما در آنجا نبوديم، يا اين طور چيزى نديديم، ولى اينها ساكت شدند و چيزى نگفتند و اين تصديق مخبرين است. و اين در صحت و علم‌آورى مانند خبر متواتر است؛ چون اگر كسى ميان عده‌اى رود و به دروغ بگويد: شما در فلان جا و در خانه فلانى يا در ملك فلان بوديد و او شما را اطعام كرد و نوشيدنى به شما داد، آنان ساكت نمى‌شوند و او را تكذيب مى‌كنند، پس‌