(1)

باب هيجدهم: ام المعجزات؛ قرآن مجيد

(2) «الحمد للَّه الذي جعل القرآن لنبيّنا- 6- ام المعجزات و معظمها و صلّى اللَّه على خيرته من خلقه محمّد و آله اشرف الصلاة و أعظمها».

اما بعد: «قرآن مجيد» تنها تصديق‌كننده پيامبر نيست بلكه تمام پيامبران و جانشينان آنان و امامان بعد از پيامبر را هم تصديق مى‌كند. و تمام قرآن فقط يك معجزه نيست، بلكه معجزات بى‌شمارى است. و در آن آيات و معجزاتى به اندازه شنها و ريگها مى‌باشد؛ چون كوچكترين سوره آن «كوثر» است كه در آن از دو جهت اعجاز وجود دارد:

يكى از جهت اينكه: او در مورد آينده غيبگوئى مى‌كند و همان گونه كه خبر داده بود، بدون تخلّف واقع شده است و خداوند متعال مى‌فرمايد: إِنَّ شانِئَكَ هُوَ الْأَبْتَرُ وقتى كه شخصى از قريش گفت: محمّد مردى است كه ذريّه ندارد و هنگامى كه مرد از ياد مى‌رود و كسى را ندارد كه بعد از مرگش او را به ياد بياورد، خداوند اين مطلب را بر گوينده‌اش منعكس كرد و همان گونه هم شد.

و جهت ديگر اعجاز اين سوره، در «نظم» آن است؛ چون اين سوره با كمى حروفش و كوتاهى آياتش، ترتيب زيبا و امر عجيبى را و بشارت براى پيامبر و تعبّد به عبادات را با آسانترين الفاظ و كمترين بيان، در برگرفته است، در يك كتاب جداگانه‌اى اين را متذكرشده‌ايم.