اندازه يك ماه رشد مى‌كردند و در يك ماه به اندازه يك سال ساير بچه‌ها بودند. و همچنين پيامبر اكرم- 6- وقتى كه حضرت عيسى- 7- هفت ماهه شد، مادرش او را نزد معلمى نشاند، معلم به او گفت: بگو «بسم اللَّه!».

عيسى- 7- گفت: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌».

معلم گفت: بگو «ابجد».

(1) عيسى- 7- گفت: «ابجد» چيست؟ و اگر نمى‌دانى «ابجد» چيست برايت آن را تفسير كنم.

معلم گفت: تفسير كن. عيسى- 7- گفت: الف، «آلاء اللَّه» و باء «بهجة اللَّه» و جيم، «جلال اللَّه» و دال، «دين اللَّه» است.

«هوز»: ها، «هول جهنّم» و واو، «ويل براى اهل آتش» و زاء، «زفير جهنم» است.

«حطىّ»: يعنى: گناه گناهكاران توبه‌كننده و استغفاركننده، بخشيده شد.

«كلمن»: يعنى: كلام خدا كه تبديلى در كلمات خدا نيست.

«سعفص»: يعنى يك صاع به يك صاع و يك جزء به يك جزء.

«قرشت»: يعنى مردم را جمع كرد و محشور نمود.

در اين هنگام معلم به مادر عيسى- 7- گفت: اى زن! اين بچّه هيچ نياز به تعليم ندارد.

همين طور بود محمّد- 6- و جانشينان او كه علمشان از خداوند بود. مگر نديدى وقتى مأمون خواست دخترش ام الفضل را به ازدواج امام جواد- 7- در بياورد و آن حضرت ده ساله بود و بنى عباس با اين ازدواج مخالفت مى‌كردند و مى‌گفتند او كودك است! نزد معلّمى بگذار (تا درس بخواند).

مأمون گفت: علم اينها از نزد خداوند است و نياز به فراگيرى از مردم ندارند.

پس يحيى بن اكثم، قاضى القضاة را آوردند تا از آنچه مى‌داند از آن حضرت بپرسد، ميان آن دو مباحثاتى جريان پيدا كرد كه تمام مردم حيران ماندند و اين‌