نموديم‌[1].

(1) و همچنان كه خداوند متعال در وصف حضرت ادريس- 7- فرمود: «و ما او را بالا برديم، جايگاهى بلند»[2]، در توصيف حضرت محمّد- 6- نيز فرمود: «نام نيكوى تو را برايت بلند ساختيم»[3] كه نام و ياد او با ياد و نام خداى متعال در اذن و نماز ذكر مى‌شود. و در شب معراج پيامبر- 6- تا سدرة المنتهى بالا رفت، در آنجا چيزهايى ديد كه هيچ بشرى تا به حال آن را مشاهده نكرده است.

و اگر ادريس پيامبر از غذاهاى بهشتى اطعام شده، پيامبر- 6- بارها و بارها در دنيا از بهشت اطعام شده است. چنانچه سابقا آن را ياد نموديم‌[4].

به پيامبر اكرم- 6- گفتند چطور شما دو روز روزه مى‌گيرى بدون اينكه بين آنها افطار كنى؟ فرمود: من مثل هيچ يك از شما نيستم، پروردگارم مرا اطعام و سيراب مى‌نمايد.

و اگر حضرت نوح- 7- مستجاب الدعوه بود، وقتى كه نفرين نمود، عرض كرد: «خدايا (اينك كه قوم من دست از كفر و سركشى برنمى‌دارند) از آنان كسى را بر روى زمين باقى نگذار»[5] كه از آنان كسى باقى نماند مگر مؤمنان. به حضرت محمّد- 6- نيز مانند آن داده شده است زمانى كه خداوند فرشته كوهها را به سوى او فرستاد و به او دستور داد كه هر چه محمّد- 6- امر كرد از نابود كردن قومش، اطاعت كند. ولى حضرت رسول- 6- در مقابل اذيّت آنان صبر اختيار كرد و با گريه و زارى و تضرع از خداوند، هدايت آنان را درخواست نمود. حضرت نوح- 7- دلش به حال‌

[1] الخرائج و الجرائح: 1/ 150، حديث 240.

[2] سوره مريم، آيه 57.

[3] سوره انشراح، آيه 4.

[4] الخرائج و الجرائح: 2/ 528، حديث 3. و ص 532، حديث 8 و ص 534، حديث 9 و ما بعدش.

[5] سوره نوح، آيه 26.