رسول خدا- 6- را نداشت. و عملش مانند عمل كسى كه رو به بهشت و جهنم دارد كه اميد پاداش اين و ترس از جزاى ديگرى دارد. از مال خود هزار بنده بخاطر رضاى خداوند آزاد نمود كه همه آنان را از دسترنج و عرق پيشانى به دست آورده بود، در حالى كه غذاى خانواده‌اش روغن و سركه و خرما بود. و لباس او كرباسى بيش نبود كه اگر چيزى از آستين دستش بيشتر مى‌آمد و بلندتر بود، با قيچى آن را مى‌بريد و كوتاه مى‌كرد. و شبيه‌ترين افراد از فرزندان و اهل بيتش به او در لباس و فقهش، على بن الحسين- 7- (امام سجّاد) بود.

(1)

در معجزات اخلاقى امام محمّد باقر (ع)

(2) كسى در علم دين و آثار و سنّت و علوم قرآنى و روش زندگى و در اقسام علوم، مانند او غير از پدرانش پديد نيامد. بزرگان دين و باقى‌ماندگان از صحابه و بزرگان از تابعين و سران فقها از او مسائل دينى را روايت مى‌كرده‌اند، و او به حدّى از فضل و كمال بود كه زبانزد خاص و عام گرديد.

جابر بن عبد اللَّه انصارى- رضى اللَّه عنه- بر او وارد شد، آنگاه پاهاى حضرت را بوسيد و گفت: روزى پيامبر- 6- به من فرمود: (اى جابر!) عمر تو به قدرى طولانى مى‌شود تا اينكه مردى از فرزندانم را كه نام او «محمّد بن على بن حسين» است را ملاقات مى‌كنى، خداوند متعال نور و حكمت را به او عطا مى‌كند، سلام مرا به او برسان. امام باقر- 7- فرمود: «سلام و رحمت و بركات خدا بر رسولش باد»[1].

پيامبر اكرم- 6- او را به اسم باقر العلوم (شكافنده دانشها) نامگذارى و معرفى كرد. و مردم از اخلاقيات و فضائل خارق العاده او به قدرى روايت كرده‌اند كه براى ذكر آن نياز به سخنوران و خطابه‌هاى فراوان است.

امام باقر- 7- فرمود: چرا مردم، ما را سرزنش مى‌كنند و عيب‌

[1] بحار: 46/ 223- 228.