(1)

معجزات اخلاقى امير المؤمنين على (ع)

(2) و امّا معجزات اخلاقى حضرت على- 7- از دليلهاى آشكار او آن است كه خداوند او را با دو پيامبر يعنى «عيسى و يحيى» برابر كرده است، خداوند در باره عيسى- 7- فرمود: «با مردم در گهواره سخن مى‌گويد»[1] كه او بخاطر كمال عقلى كه داشت؛ كارهاى خارق العاده مى‌نمود. و در باره يحيى مى‌فرمايد: «و به او در كودكى مقام نبوّت داديم»[2].

و از آيات خداوند كه نسبت به على- 7- خارق العاده مى‌باشند، كمال عقل او و زيادى علم و معرفت او به خداى متعال و رسولش است، با اينكه در سن كودكى بود تا جايى كه پيامبر اكرم- 6- او را به تصديق و اقرار به نبوّتش دعوت كرد و از او خواست علم حقيقى را به دوش بگيرد و از او پنهانى تعهد گرفت كه اداى دين و امانت او را نمايد. و او را مكلّف به علم و عمل مشروع نمود در وقتى كه سنّ او از ده سال كمتر بود.

پس كمال عقل او و شناخت و معرفتش نسبت به خدا و رسولش، از نشانه‌هاى درخشان خداوند است كه به وسيله اين نشانه، امرى خارج از عادت شد كه بر جايگاه او نسبت به پيامبر دلالت مى‌كند و مخصوص بودن او به پيامبر و آماده نمودن پيامبر او را براى امامت و حجّت بودن او بر مردم، پس در خارق العاده بودن مانند حضرت عيسى و يحيى مى‌باشد.

و اگر على- 7- در آن موقع كامل نبود، هيچ گاه رسول خدا- 6- او را موظف به اقرار بر نبوّتش نمى‌كرد و از او اقرار در حقش نمى‌طلبيد و دعوتش را قبل از همه مردان، از او شروع نمى‌كرد.

امّا زهد و علم و بردبارى و شجاعت او، دشمنانش نيز بدان اقرار مى‌كنند، پيامبر اكرم- 6- همه چيزهايى كه خداوند به او آموخته بود از گذشته‌

[1] سوره آل عمران، آيه 46.

[2] سوره مريم، آيه 12.