لطف خداوند در حق مؤمنين‌

(1) امام صادق- 7- فرمود: خداوند زمين را از وجود عالمى كه كم و زياد موجود در روى زمين را مى‌داند، خالى نمى‌گذارد، وقتى به مؤمنين چيزى اضافه مى‌شود، از آنها مى‌گذرد و اگر چيزى از آنها كم شود، برايشان كامل مى‌كند. اين مسأله را به طور كامل دريابيد. و اگر چنين نبود، مؤمنين دچار مشكل مى‌شدند و بين حق و باطل تمييز قائل نمى‌شدند[1].

سؤال از تفاوت ميان رسول، نبى و محدّث‌

(2) 33- .. ضريس مى‌گويد: من و ابو بصير نزد امام باقر- 7- بوديم. ابو بصير گفت: عالم شما چگونه شناخته مى‌شود؟ فرمود: عالم ما حتى اگر خداوند او را به خودش واگذارد- همچون برخى از شما- از غيب چيزى نمى‌داند، بلكه هر لحظه آنچه در شب و روز اتفاق مى‌افتد، يكى پس از ديگرى به او گفته مى‌شود، تا روز قيامت هر حادثه‌اى رخ دهد، وى از آن با خبر است و مى‌داند.

امام باقر- 7- فرمود: خداوند زمين را بدون عالم قرار نمى‌دهد. عالمى كه از هر چه زياد شود، مى‌كاهد و هر چه كم باشد، اضافه مى‌كند و اگر چنين نبود مردم در امورشان دچار پريشانى مى‌شدند.

بريد عجلى از آن حضرت در باره تفاوت ميان [رسول و] نبى و محدّث پرسيد، حضرت- 7- فرمود: ملائكه بر «رسول» ظاهر مى‌شوند و به او امر و نهى خدا را مى‌رساند. «نبى» كسى است كه در خواب و بيدارى به او وحى مى‌شود و همان طور كه در خواب ديده تحقق مى‌يابد. «محدّث» صداى ملائكه را مى‌شنود ولى او را نمى‌بيند. فرشته در گوش او صدا مى‌نوازد و در قلب و سينه‌اش سخن مى‌گويد[2].

[1] كافى: 1/ 178، ح 2. علل الشرائع: 199، ح 22- 32.

[2] بصائر الدرجات: 113. بحار الانوار: 26/ 74، ح 25.