باز فرمود: آن علمى كه خداوند براى آدم فرستاده است به همان حال نزد ماست و از ميان ما عالمى از دنيا نمى‌رود مگر اينكه كسى را كه علم او را بداند، جانشين خويش بگذارد و علم همين طور به ارث مى‌رسد[1] پس وقتى كه اين گونه شد، هر حديثى كه ياران ما روايت مى‌كنند و بزرگان ما در معجزاتشان و نشانه‌هايشان مى‌نويسند، محال نيست كه خدا آن را براى تأييد آنها انجام دهد و لطفى باشد براى خلق؛ چون آنها طرح نمى‌شوند و مورد قبول واقع مى‌شوند. و من كسى را كه اين كتاب را مشاهده مى‌كند سفارش مى‌كنم كه با نظر انصاف به آن نظر كند و اختلاف ننمايد تا اينكه شمشير از غلاف بيرون نيايد.

على (ع) و تشخيص اهل حق و باطل‌

(1) 9- قطب راوندى به اسنادش از على بن ابى طالب- 7- روايت مى‌كند كه فرمود: رسول خدا- 6- به من دستور داد وقتى كه آن حضرت وفات كرد، هفت مشك آب از «چاه غرس»[2] بياورم و با آن او را غسل دهم و هنگامى كه او را غسل دادم و فارغ شدم هر كس را كه در خانه بود بيرون كردم. وقتى كه همه را خارج نمودم فرمود: دهانت را در دهان من بگذار و بپرس از آنچه تا روز قيامت از فتنه‌ها واقع مى‌شود به تو خبر خواهم داد.

على- 7- مى‌فرمايد: اين كار را كردم. از آنچه تا روز قيامت رخ مى‌داد به من خبر داد. پس هيچ فتنه‌اى نيست كه واقع شود و من اهل حق را از اهل ضلالت تشخيص ندهم.

تغسيل پيامبر 6 توسط على (ع)

(2) 10- سعد بن عبد اللَّه از على- 7- روايت مى‌كند كه رسول خدا- صلّى‌

[1] بحار الانوار: 26/ 198، حديث 10.

[2]« چاه غرس» در قبا مى‌باشد( معجم البلدان، 4/ 193).