ما علم آنان را به ارث برديم و خدا ما را در فضل‌شان به آنان فضيلت داده است و به رسول خدا- 6- چيزهايى را آموخت كه ساير پيامبران از آن اطلاع نداشتند. و ما را هم به علم رسول خدا- 6- آگاه گردانيد. و ما آنها را به شيعيان خود روايت كرديم، پس كسى كه قبول بكند افضل شيعيان است و ما هر جا باشيم شيعيان ما هم آنجا هستند.

باز فرمود: آب‌هاى كم را مى‌جوئيد و نهرهاى بزرگ را رها مى‌كنيد؟! پرسيدند:

منظورتان چيست؟ فرمود: خداوند تمام علوم پيامبران را به پيامبر اسلام- 6- وحى كرد و پيامبر هم آن را به على- 7- سپرد. پرسيدند: على- 7- اعلم است يا بعضى از پيامبران؟

فرمود: خدا هر كس را كه بخواهد شنوائيش را باز مى‌كند، من مى‌گويم رسول خدا- 6- علوم تمام پيامبران را داشت و علاوه بر آن، خداوند چيزهايى را به او آموخته بود كه به ديگران نياموخته بود. او هم تمام اين علوم را نزد على- 7- گذاشت، باز شما مى‌گوييد على- 7- اعلم است يا بعضى از پيامبران؟ آنگاه اين آيه را تلاوت فرمود: قالَ الَّذِي عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الْكِتابِ‌[1] بعد انگشتانش را از هم گشود و به سينه‌اش گذاشت و گفت: نزد ماست به خدا سوگند تمام علم كتاب‌[2].

اعلم بودن امام باقر (ع) از حضرت موسى و خضر (ع)

(1) 7- از امام باقر- 7- روايت شده است كه فرمود: موسى از عالم (خضر) مسأله‌اى را پرسيد ولى او پاسخ آن را ندانست، عالم هم از موسى مسأله‌اى را پرسيد كه موسى نتوانست پاسخ آن را بگويد و اگر من آنجا حاضر بودم پاسخ هر دو را مى‌دادم و چيزى از آن دو مى‌پرسيدم كه از پاسخ آن عاجز بودند[3].

[1] يعنى:« كسى كه علمى از كتاب نزد او بود گفت»،( سوره نمل، آيه 40).

[2] بحار الانوار: 2/ 205، حديث 92.

[3] بحار الانوار: 26/ 195، حديث 4.