صعب و مستصعب بودن كلام معصومين (ع)

(1) 4- باز قطب راوندى به اسنادش از امام صادق- 7- روايت مى‌كند كه فرمود: مردمى نزد امام حسين- 7- آمدند و گفتند: اى ابو عبد اللَّه در مورد فضيلتى كه خدا در شما قرار داده براى ما سخن بگوييد.

حضرت فرمود: شما نمى‌توانيد آن را تحمّل كنيد و طاقت بياوريد. گفتند: چرا مى‌توانيم تحمّل كنيم. فرمود: اگر راست مى‌گوييد دو نفر از شما به كنارى برويد و من به يك تن از شما بگويم اگر تحمّل كرد، به شما نيز بگويم.

پس دو نفر از آنان به گوشه‌اى رفتند و حضرت با يكى سخن گفت. ناگهان حيران برخاست و راه خودش را گرفت و رفت. پس رفقايش با او سخن گفتند، اما او پاسخى نداد، پس همه برگشتند و رفتند[1].

تقاضاى نقل فضيلت از امام حسين (ع)

(2) 5- باز حديثى با همين سند روايت شده است كه مردى خدمت امام حسين- 7- آمد و گفت: در باره فضائل خودتان با من سخن بگو. حضرت فرمود: تو قادر بر تحمّل آن نيستى. مرد گفت: اى فرزند رسول خدا- 6- چرا مى‌توانم. حضرت حديثى را براى او فرمود، هنوز سخن امام تمام نشده بود كه موى سر و محاسن آن مرد سفيد شد و حديث را از ياد برد. امام حسين- 7- فرمود: خداوند رحمتش كند، فهميدم كه حديث را از ياد برده است‌[2].

فضيلت على (ع)

(3) 6- قطب راوندى با اسنادش از امام صادق- 7- روايت مى‌كند كه:

خداوند پيامبران اولو العزم را به وسيله علمشان به ساير پيامبران ترجيح داده است. و

[1] مختصر البصائر: ص 107 و 108.

[2] مختصر البصائر: ص 107 و 108.