عشا را در مدينه خواند و براى مشاجره‌اى كه ميان قوم موسى رخ داده بود نزد آنان رفت و ميانشان را اصلاح كرد و همان شب برگشت و نماز صبح را در مدينه خواند.

آن شخص امام صادق- 7- بود كه زمين زير پاى او پيچيده مى‌شد و يا به باد سوار مى‌گشت‌[1].

ولايت ائمه معصومين (ع) و بيزارى از دشمنان آنان‌

(1) 68- روايت شده است كه مردى از اهل يمن خدمت امام صادق- 7- رسيد و گفت: آيا شما عالمانى داريد؟ حضرت فرمود: آرى. پرسيد: از علم عالم شما چه چيزى به شما رسيده؟ فرمود: در يك ساعت روز، راه يك سال خورشيدى را مى‌رود تا اينكه دوازده عالم مانند اين عالم شما را طى مى‌كند، در آنها مخلوقاتى هستند كه نمى‌دانند كه خدا حضرت آدم را خلق كرده است.

پرسيد: شما را مى‌شناسند؟ فرمود: آرى. خدا بر آنها جز ولايت ما و بيزارى از دشمنان ما چيزى را واجب نكرده است‌[2].

تعداد ياران امام معصوم (ع)

(2) 69- يونس بن ظبيان از امام صادق- 7- روايت مى‌كند كه فرمود:

وقتى كه خدا اراده مى‌كند امامى را خلق نمايد از زير عرش خود شربتى را به دست مى‌گيرد و آن را به يكى از فرشتگان خود مى‌دهد. و آن فرشته آن را به امام مى‌رساند، پس امام بعد از آن، از آنها خواهد بود. و هنگامى كه چهل روز گذشت، او صدايى را مى‌شنود در حالى كه در شكم مادر است.

و موقعى كه متولد شد با حكمت تغذيه مى‌شود و بر بازوى راستش نوشته شده:

وَ تَمَّتْ كَلِمَةُ رَبِّكَ صِدْقاً وَ عَدْلًا لا مُبَدِّلَ لِكَلِماتِهِ وَ هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ‌[3].

[1] بحار الانوار: 25/ 369، حديث 15.

[2] بحار الانوار: 58/ 228، حديث 10.

[3] سوره انعام، آيه 115.