نام کتاب : جلوههای اعجاز معصومین نویسنده : راوندی، قطب الدین جلد : 1 صفحه : 547
پدرش ديده بود، ديد.
و هنگام وفات امام حسن-
7- امام حسين- 7- مثل همين را ديد.
و هنگام شهادت امام
حسين- 7- امام سجّاد- 7- مثل همين را رؤيت نمود.
و وقت وفات امام سجّاد-
7- امام باقر- 7- مانند همين را مشاهده كرد.
و موقع رحلت امام باقر-
7- امام صادق- 7- مثل همين را ديد.
و هنگام فوت امام صادق-
7- امام كاظم- 7- همين طور مشاهده فرمود. و از اوصيا شنيد
كه مىگفتند: اى شيعيان! به خاطر ما شاد باشيد و همين طور است تا آخر[1].
علوم گسترده اهل بيت
(ع)
(1) 66- ضريس مىگويد:
نزد امام باقر- 7- بودم كه ابو بصير از آن حضرت پرسيد: داناى شما چه
مىداند؟ حضرت فرمود: جز خدا كسى غيب را نمىداند و اگر عالم ما به خودش واگذار
مىشد مانند يكى از شما بود، ولى ساعت به ساعت به او گفته مىشود.
بعد فرمود: نه به خدا
سوگند! عالم ديگر ابدا جاهل نمىشود، خدا بزرگتر از آن است كه اطاعت بندهاى را
واجب كند، بعد علم زمين و آسمان را از او مخفى بدارد. آنگاه فرمود: اين علم از او
مخفى نيست[2].
طىّ الارض امام صادق
(ع)
(2) 67- داود بن فرقد از
امام صادق- 7- كه فرمود: مردى از ما نماز