جعفر بن محمّد 8 را ملاقات كنى، بيا.

آن مرد گفت: راست گفتى همه اينها را كه ذكر نمودى و توصيف كردى واقع شده است‌[1].

آگاه بودن ائمه (ع) از زمان شهادت خويش‌

(1) 58- ابو بصير روايت مى‌كند كه از امام صادق- 7- شنيدم كه گفت:

پدرم به سختى مريض شد تا اينكه بر او ترسيدم و يكى از يارانش بر بالينش آمد و گريست، حضرت به او نگاه كرد و فرمود: من با اين مرض نمى‌ميرم.

گويد: حضرت خوب شد و سالها عمر كرد، ولى زمانى كه ظاهرا سالم بود و هيچ ترسى از ناحيه او نمى‌رفت، فرمود: اى فرزندم! من در فلان روز خواهم مرد و در همان روز هم وفات يافت‌[2].

بازگشت به سوى خداوند

(2) 59- ابن مسافر از ابو جعفر دوّم- 7- روايت مى‌كند كه آن حضرت در عصر همان شبى كه رحلت كرد، فرمود: من امشب خواهم مرد. بعد فرمود: ما گروهى هستيم كه وقتى خداوند به ماندن يكى از ما در دنيا راضى نشود، به سوى او منتقل مى‌شويم‌[3].

خبر دادن امام سجّاد (ع) به زمان شهادت خود

(3) 60- امام باقر- 7- مى‌فرمايد: در شبى كه پدر بزرگوارش امام سجّاد- 7- وفات كرد، براى آن حضرت نوشيدنى آوردند و گفتند: بنوش، فرمود:

اين همان شبى است كه به من وعده داده‌اند در آن از دنيا مى‌روم. و در همان شب‌

[1] بحار الانوار: 47/ 120، حديث 167.

[2] بحار الانوار: 46/ 256، حديث 56.

[3] بحار الانوار: 50/ 2، حديث 4.